چسباندن مولکول‌های DNA به نانوذرات روشی است که سبب خودآرایی نانوساختارها می‌شود. تیم آزمایشگاه ملی Brookhaven امریکا روش تغییر سرعت فرآیندهای چیدمان DNA را بررسی کرده‌اند.
تنظیم سرعت چیدمان نانوساختارها با DNA
چسباندن مولکول‌های DNA به نانوذرات روشی است که سبب خودآرایی نانوساختارها می‌شود. تیم آزمایشگاه ملی Brookhaven امریکا روش تغییر سرعت فرآیندهای چیدمان DNA را بررسی کرده‌اند.
Mathew Maye از Brookhaven گفت: دانش چگونگی خودآرایی این نوع از نانومواد در تمام زمینه‌های فناوری‌نانو از مواد نوری و الکترونیکی تا مواد مغناطیسی کاربرد دارد. با استفاده از خواص DNA می‌توان سرعت چیدمان را با استفاده از وسایل نسبتاً ساده و بدون انجام مراحل زیاد افزایش داد.
Maye و همکارانش پی بردند چسباندن دو نوع مکمل رشته دوگانه DNA به نانوذرات طلا به قطر ۶/۹ نانومتر باعث چیدمان سریع‌تر ذرات و تجمع نانوذرات با فضای خالی بیشتر نسبت به استفاده دو نوع مکمل رشته منفرد DNA می‌شود. یک سیستم شامل بعضی از نانوذرات سرپوشیده با رشته‌های منفرد DNA و نانوذرات سرپوشیده با رشته‌های دوگانه DNA سرعت چیدمان متوسطی نشان می‌دهد. به عقیده این گروه علت این امر آن است که رشته‌های دوگانه DNA سختی بیشتری دارند و حلقه‌های اتصال محکم‌تری در سطح مشترک نانوذرات ایجاد می‌کنند.
Oleg Gang، دیگر محقق این گروه گفت: در زیست‌شناسی، DNA در واقع یک ماده شناسایی می‌باشد در حالی که در علم نانو DNA یک ماده با ساختار عالی است، زیرا توانایی طبیعی خودآرایی مطابق با قوانین برنامه‌ریزی شده دارند.
با استفاده از مواد زیستی مانند DNA روش‌های کنترل چیدمان نانومواد معدنی را گسترش داده‌ایم. اگر چه به منظور ورود واقعی این روش‌ها به فناوری‌نانو، ما باید پیچیدگی برهم‌کنش در یک چنین سیستم هیبریدی را بدانیم.
اکنون محققان امیدوارند قابلیت کنترلی این سیستم از جمله اندازه خوشه‌های نانوذرات را بهبود بخشند.
این محققان نتایج کارشان را در مجله Society American chemical گزارش کرده‌اند.
