نمک‌زدایی مؤثر و کم‌انرژی با غشاهای نانولوله‌ای

گروهی از محققان استرالیایی در برنامه‌ای پیشگامانه سعی در یافتن راهی مؤثر
و کم‌انرژی هستند تا بتوانند با استفاده از فناوری غشایی جدیدی مبتنی بر
نانولوله‌های کربنی، آب دریا را شیرین کنند.

هم‌اکنون تصفیه آب با استفاده از روش‌های اسمزی معکوس و عبور دادن آب از یک
غشای نیمه تراوا انجام می‌شود و به این ترتیب نمک و سایر آلاینده‌های آن
جدا می‌شوند. این غشاها باید به‌طور منظم تعویض و تمیز شوند، ضمن آنکه برای
عبور دادن آب از نانوحفره‌های آنها نیز انرژی زیادی صرف می‌شود که این خود
عیب به شمار می‌رود.

دانشمندان در نظر دارند تا با بهبود طراحی این غشاها کارایی انرژی و
اطمینان‌پذیری آنها را افزایش دهند، همچنین درصدد تولید غشاهایی ضدرسوبی(که
جرم نمی‌گیرند) هستند. برخی از آلاینده‌ها پس از زدوه شدن از آب به سطح غشا
می‌چسبند؛ این انباشت ناخالصی‌ها موجب افزایش فشار و انرژی مصرفی می‌شود.

از فناوری غشایی جدید می‌توان برای تصفیه فاضلاب نیز استفاده نمود.

نانولوله‌های کربنی در واقع صفحاتی محکم از اتم‌های کربن و به‌صورت لوله‌هایی
به قطر تنها چند مولکول آب هستند.
جداره هموار داخلی این نانولوله‌ها موجب جریان یافتن مایع درون آن می‌شود؛
این در حالی است که اندازه فوق‌العاده کوچک آنها از عبور مولکول‌های بزرگ
جلوگیری می‌کند. به این ترتیب هنگام کار فشار کمتر و در نتیجه در مصرف
انرژی صرفه‌جویی می‌شود، همچنین در مقایسه با شیوه اسمزی معکوس هزینه‌ها هم
کاهش می‌یابد.

هم اکنون علاوه بر این دانشمندان، گروهی از محققان سایر دانشگاه‌ها و از
جمله NSW، موناش، ملبورن، RMIT، کوئینزلند، دکین، موردوک، و کرتین در این
مورد مشغول به کارند.