نانوربات‌های فوتبالیست در پیتزبورگ

بار دیگر نانوربات‌های فوتبالیست به میادین بازگشتند. این رویداد در کوچک‌ترین رقابت ورزشی دنیا ـ که از سوی مؤسسه ملی استانداردها و فناوری برگزار گردید ـ اتفاق افتاد. سه گروه دانشجویی در یک نمایش عمومی به نام «RoboCup Open» در پیتزبورگ ـ که در روزهای &#۱۷۷۸&#۱۷۸۱ تا &#۱۷۷۸&#۱۷۸۳ ماه می برگزار شد ـ شرکت داشتند و قابلیت‌های فوتبالیست‌های بسیار کوچک خود را به نمایش درآوردند.

بار دیگر نانوربات‌های فوتبالیست به میادین بازگشتند. این رویداد در کوچک‌ترین
رقابت ورزشی دنیا ـ که از سوی مؤسسه ملی استانداردها و فناوری برگزار گردید ـ اتفاق
افتاد. سه گروه دانشجویی در یک نمایش عمومی به نام «RoboCup Open» در پیتزبورگ ـ که
در روزهای ۲۵ تا ۲۷ ماه می برگزار شد ـ شرکت داشتند و قابلیت‌های فوتبالیست‌های
بسیار کوچک خود را به نمایش درآوردند.

این فوتبالیست‌ها، ربات‌های رایانه‌ای هستند که شش بار کوچک‌تر از یک آمیب‌ می‌باشند.
گروه‌‌های مذکور از دانشگاه کارنگی-ملون(Carnegie-Mellon) در پیتزبورگ، آکادمی
دریایی ایالات متحده در آناپولیس و دانشگاه واترلو در اونتاریوی کانادا در مرکز
علوم کارنگی در پیتزبورگ، برای نمایش قابلیت‌های نانوربات‌های(ربات‌های نانومقیاس)
خود گرد هم آمدند.

این نانوربات‌ها، خصوصیاتی چون چالاکی، تحرک بالا، پاسخ به کنترل رایانه‌ای و
قابلیت حمل اشیا را از خود نشان دادند. این خصوصیات، تمام خصوصیاتی هستند که عوامل
مکانیزه بسیار کوچک برای وظایفی چون میکروجراحی در درون بدن و یا ساخت اجزای اتمی
برای میکروسکوپ‌های الکترونی به آنها نیاز دارند.

هدف NIST از برگزاری رقابت‌هایی بین کوچک‌ترین ربات‌های دنیا، امکان‌یابی و تخمین
قابلیت دسترسی به فناوری‌های ساخت سیستم‌های میکروالکترومکانیکی(MEMS) ـ ابزارهای
مکانیکی بسیار کوچک که در تراشه‌های نیمه‌رسانا به‌کار گرفته می‌شوند و ابعادی در
حدود میکرومتر دارند ـ است. نانوربات‌های فوتبالیست از طریق کنترل از راه دور و تحت
یک میکروسکوپ نوری کنترل می‌شوند. آنها در پاسخ به میدان‌های مغناطیسی متغیر یا
سیگنال‌های الکتریکی انتقالی در درون میکروتراشه‌، حرکت می‌کنند. گرچه ربات‌های
مذکور بین چند ده میکرومتر تا چند صد میکرومتر طول دارند، به عنوان ربات‌های
نانومقیاس شناخته می‌شوند؛زیرا وزن آنها بین چند نانوگرم تا چند صد نانوگرم است.
این ربات‌ها از موادی چون آلومینیوم، نیکل، طلا، سیلیکون و کروم ساخته می‌شوند.

طول میدان مسابقه در این فوتبال نانویی دو میلی‌متر بود و نانوفوتبالیست‌ها این
فاصله را در بین دو دروازه به‌سرعت طی می‌کردند. در فاصله بین دروازه‌ها،
مدافعانی(پلیمرها) قرار داده شده بودند. نانوتوپ‌های مورد استفاده در این رقابت،
کره‌هایی با قطر یک موی انسان بودند.

هیئت برگزاری مسابقات RoboCup و NIST، مشترکاً رقابت مذکور را سازمان‌دهی و مدیریت
نمودند. این رقابت، آخرین گام برای برگزاری اولین رقابت رسمی«لیگ نانوگرم» برای
نانوبات‌های فوتبالیست در سال ۲۰۰۹ در اتریش است.