پژوهشگران دانشگاه کرنل با استفاده از مولکول DNA به عنوان یک تکیه‌گاه ساختاری (و نه به عنوان یک ماده ژنتیکی) ورقه‌های نازکی از نانوذرات طلا ایجاد کرده‌اند که توسط رشته‌های DNA کنار هم نگه داشته شده‌اند. از این ورقه‌ها می‌توان برای تولید ترانزیستورهای نازک یا ابزارهای الکترونیکی دیگر بهره برد.
تولید ورقه‌های فلزی با استفاده از رشته‌های DNA
پژوهشگران دانشگاه کرنل با استفاده از مولکول “DNA” به عنوان یک تکیه‌گاه ساختاری (و
نه به عنوان یک ماده ژنتیکی) ورقه‌های نازکی از نانوذرات طلا ایجاد کرده‌اند که
توسط رشته‌های “DNA” کنار هم نگه داشته شده‌اند. از این ورقه‌ها می‌توان برای تولید
ترانزیستورهای نازک یا ابزارهای الکترونیکی دیگر بهره برد.
در مقاله‌ای که این محققان در شماره ۴ می مجله Nature Materials به صورت آنلاین
منتشر کرده‌اند، چگونگی تولید ورقه‌های نازکی از نانوذرات طلا به قطر تنها ۲۰
نانومتر را شرح داده‌اند. اجزای این ورقه‌های نازک توسط رشته‌های به هم پیچیده
و مومانندی از “DNA” کنار هم نگه داشته شده و نیاز به تکیه‌گاه دیگری برای حفظ
شکل ساختاری خود ندارند.
رهبری این گروه پژوهشی را دکتر دان لوئو، استاد مهندسی زیستی دانشگاه کرنل بر
عهده داشته است. از دیگر اعضای این تیم تحقیقاتی می‌توان به ونلانگ چنگ، همکار
فوق دکترا، کریستوفر اومباچ، استادیار علوم و مهندسی مواد، و دیود مولر،
استادیار فیزیکی کاربردی و مهندسی اشاره کرد.
این پژوهشگران برای تولید این ورقه‌های منظم و نازک که ابرشبکه نامیده می‌شوند،
نانوذرات طلا را روی تک‌رشته‌های “DNA” رشد داده و سپس آنها را در یک محلول آبی
غوطه‌ور ساختند. در نهایت قطراتی از این محلول را روی یک بستر سیلیکونی متخلخل
چکانده و اجازه دادند تا آب آن تبخیر شود.
چیزی که باقی ماند، ورقه‌های نازکی از نانوذرات طلا بود که به وسیله رشته‌های
“DNA” به حالت معلق نگه داشته شده بودند. به علاوه محققان توانستند به آسانی و با
تغییر طول رشته‌های “DNA” و فاصله میان نانوذرات طلا، ویژگی‌های مکانیکی این ورقه‌ها
را کنترل کنند. لوئو می‌گوید: «امیدواریم این روش در توسعه نانومدارات نسل بعد
مفید واقع شود».
