جمعی از استادان داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، موفق شدند با کمک نانوذرات کلوییدی، عبور دارو را از سدهای سلولی افزایش دهند. نتیجه این تحقیق می‌تواند در درمان بسیاری از بیماری‌های پوستی مؤثر واقع شود.
داروهای پوستی با کمک فناوری نانو اثر بهتری خواهند داشت
جمعی از اساتید داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، موفق شدند با کمک نانوذرات کلوییدی، عبور دارو را از سدهای سلولی افزایش دهند. نتیجه این تحقیق می‌تواند در درمان بسیاری از بیماری‌های پوستی مؤثر واقع شود.
خانم فرشته پورمراد، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری گفت: «استفاده از ترکیبات طبیعی از قبیل فلاونوئیدها در فراورده‌های آرایشی، بهداشتی، دارویی و غذایی بر کسی پوشیده نیست، ولی متأسفانه حلالیت کم این ترکیبات در آب، تهیه فرمولاسیون‌های دارویی آنها را با مشکل روبرو می‌نماید و در نتیجه، کاربرد آنها در فرایندهای موضعی، مشکل می‌شود. لذا برای برطرف کردن این مشکل، به سراغ تهیه نانوذرات کلوئیدی و سیستم‌های جامد– مایع (پراکندگی‌های کلوئیدی) رفتیم و با روش خاصی، موفق به پراکندگی نانوذرات در محلول شدیم. وجود نانوذرات باعث افزایش سطح تماس و افزایش عبور و نفوذ داروها از سدهای سلولی مانند می‌گردد.»
خانم پورمراد در ادامه گفتگو اظهار داشت: «در این پژوهش، به تهیه یک نوع نانوذره به شکل پراکندگی کلوئیدی از کوئرستین و فرولیک اسید به عنوان فراورده‌ای که دارای اثر بالقوه در درمان اختلالات پوستی مانند پسوریازیس و درماتیت آتوپیک هستند، پرداخته شده است.
برای رسیدن به این هدف، ابتدا مخلوط کوئرستین و فرولیک اسید در حلال آلی حل کردیم . سپس در سه آزمایش جداگانه با افزودن حامل‌های ئیدروکسی پروپیل متیل سلولز، لسیتین و پلی‌وینیل پیرولیدون در متانول یا استون یا اتیل‌استات به محلول اولیه، پراکندگی نانوذرات تولیدی را با روش نفوذ حلال، بررسی و بهترین حلال و امولسیفایر انتخاب کردیم.
نتایج بررسی‌ها، حاکی از آن بود که دو حامل ئیدروکسی‌پروپیل متیل سلولز و پلی‌وینیل پیرولیدون، موجب غیر یکنواخت شدن و چسبندگی نانوذرات می‌شوند، در نتیجه مطلوب نیستند. اما لسیتین از دیدگاه اندازه و شکل ذرات، نتیجه بهتری را ارائه می‌دهد. همچنین توئین ۸۰ به میزان مشخص باعث بهبود پراکندگی می‌شود».
برای تعیین شکل نانوذرات از میکروسکوپ الکترونی، تعیین اندازه نانوذرات و پتانسیل سطحی از دستگاه تعین‌کننده پتانسیل زتا استفاده گردیده است.
گفتنی است با تهیه چنین فراورده‌های مبتنی بر فناوری نانو، می‌توان انحلال و اثر داروها را بیشتر نمود و در نتیجه با بکار بردن مقدار کمتر دارو، بیمار را از مضرات و واکنش‌های ناخواسته داروئی حفظ نمود.
جزئیات این کار که با همکاری خانم‌ها سهیلا هنری و فاطمه حسینی‌خواه و آقای محمدعلی ابراهیم‌زاده انجام شده، در مجله Journal of Vacuum Science and Technology B (جلد ۲۷، صفحات ۱۵۸۵-۱۵۸۳، سال ۲۰۰۹) منتشر شده است.
