|
محققان دانشگاه رایس نشان داده‌اند که گادونانولوله‌ها (GNT) می‌توانند در زمینه
نشان‌گذاری سلول‌های مختلف از درون و افزایش وضوح تصویربرداری MRI نوید‌بخش باشند.
مطالعه‌ای که اخیراً در این دانشگاه انجام شده است، نشان داده است که GNTها می‌تواند
در ردگیری سلول‌های بنیادی درون بدن به پزشکان کمک کنند. این نانولوله‌ها ۴۰ برابر
روشن‌تر از عوامل وضوح تصویر معمول هستند که در تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)
به‌کار می‌روند. عوامل وضوح تصویر به پزشکان کمک می‌کنند تا بیماری‌ها یا آسیب‌های
وارد شده به بدن بیمار را در MRI تشخیص دهند.
محققان دانشگاه رایس و موسسه قلب تگزاس در بیمارستان St. Luke در هوستون سلول‌های
بنیادی mesenchymal را از مغز استخوان خوک جدا کرده و آنها را با GNT نشان‌گذاری
کردند. بدین ترتیب توانستند این سلول‌ها را به‌راحتی تحت MRI تشخیص دهند. از این
روش می‌توان برای ردگیری سلول‌های نشان‌گذاری شده در سرتاسر بدن بیمار استفاده کرد.
همچنین این محققان امیدوارند بتوان از ویژگی‌های مغناطیسی این نانولوله‌ها برای
هدایت سلول‌های وارد شده به بدن بیمار به بافت آسیب‌دیده (مثل قلب) بهره برد.
گادونانولوله‌ها نانولوله‌های کربنی حاوی گادولینیوم هستند. گادولینوم عنصری است که
در ساخت عوامل وضوح تصویر برای MRI استفاده می‌شود. با وجودی که گادولینیوم سمی است،
اما زمانی که شلاته شده یا به صورت شیمیایی به ترکیب دیگری پیوند یابد، سمیت آن از
بین می‌رود و می‌توان آن را به درون بدن تزریق کرد. اما عواملی همانند Magnevist که
مبتنی بر گادولینیوم بوده و به‌صورت بالینی استفاده می‌شوند، نمی‌توانند وارد سلول‌ها
شوند. برعکس، گادونانولوله‌ها این قابلیت را دارند.
این نانولوله‌ها که در سال ۲۰۰۵ در آزمایشگاه پروفسور لون ویلسون، استاد شیمی
دانشگاه رایس اختراع شده‌اند، خوشه‌هایی از یون‌های گادولینیوم را درون خود به‌دام
می‌اندازند؛ بدین ترتیب با وجودی که این اتم‌ها نمی‌توانند از قفس کربنی خود فرار
کنند، اما وضوح تصویربرداری MRI را افزایش می‌دهند. به همین دلیل این عوامل برای
بدن بی‌خطر بوده و می‌توان از آنها برای نشان‌گذاری سلول‌ها از درون استفاده کرد.
این گروه تحقیقاتی دریافتند که GNTها تأثیری بر قابلیت سلول‌های بنیادی در زمینه
مشتق شدن به انواع دیگر سلول‌ها ندارند. تلاش برای بررسی توانایی این نانولوله‌ها
در چسبیدن به چارچوب‌های سلولی در شرایط مختلف ادامه دارد.
هزینه این تحقیق توسط موسسه ملی سلامت تأمین شده و جزئیات آن در مجله Biomaterials
منتشر شده است.
|
