محققان دانشگاه تربیت مدرس با همکاری دانشگاه هاروارد موفق به ساخت حامل مناسب برای ژن رسانی شدند.
همکاری دانشگاه تربیت مدرس با دانشگاه هاروارد برای تولید حامل‌های ژن رسانی
محققان دانشگاه تربیت مدرس با همکاری دانشگاه هاروارد با هدف قرار دادن یکی از موضوعات تحقیقات خود بر پایه تهیه نانوذره و حامل مناسب برای ژن رسانی (gene delivery) و به طور ویژه آنتی‌سنس رسانی، موفق به ساخت حامل مناسب برای ژن رسانی شدند.
در این مطالعه، نانوذره هسته-پوسته آلبومین-کیتوزان به عنوان حامل اسیدهای نوکلئیک و ژن طراحی، تهیه و سپس با روش پاسخ سطحی مراحل تهیه آن بهینه شد که به این منظور تأثیر سه فاکتور مستقل بر روی اندازه و بازده بارگیری نانوذرات مذکور بررسی گردید. در نهایت برداشت سلولی نانوذرات مذکور با روش‌های فلوسایتومتری و میکروسکوپی کانفوکال بررسی شد.
مهدی کریمی، فارغ التحصیل رشته نانوبیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس، در این باره گفت: «هدف از این تحقیقات تهیه نانوذره و حامل مناسب برای ژن رسانی (gene delivery) و به طور ویژه آنتی‌سنس رسانی و تهیه حاملی با قابلیت همزمان دارورسانی و ژن رسانی بوده است.»
در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات برای ژن درمانی، فقدان یک حامل مناسب برای ژن رسانی است که این مطالعه می‌تواند گامی در جهت نایل شدن به این هدف تلقی گردد.
در این تحقیقات، نانوذرات جدید هسته-پوسته آلبومین-کیتوزان برای ژن و آنتی‌سنس رسانی گزارش شده و فرآیندهای بهینه کردن اندازه و بازده بارگیری نانوذرات مذکور با روش پاسخ سطحی انجام گردید. همچنین بر اساس نتایج حاصله برداشت سلول نانوذرات در حدود ۸۵ درصد است که در کل به نظر می‌آید که نانوذرات مذکور می‌توانند نانو حامل‌های مناسبی برای ژن رسانی باشند.
به گفته کریمی کاربرد نانوذرات مذکور در صنعت داروسازی است که از این نانوذرات می‌توان برای دارورسانی و ژن رسانی همزمان (دارو در قسمت هسته نانوذره و ژن در قسمت پوسته نانوذره) استفاده کرد. البته قابل ذکر است که مطالعات بیشتری برای صنعتی کردن نانوذره مذکور مورد نیاز است.
وی با ابراز امیدواری برای ادامه فعالیت‌ها، پگیله کردن نانوذره مذکور و همچنین هدفمند کردن و نشانه‌گیری آن (targeting) برای سلول‌های خاص را هدف بعدی این تیم تحقیقاتی دانست.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست مهدی کریمی و همکاران وی از دانشگاه‌های تربیت مدرس و هاروارد صورت گرفته است، در مجله Journal of Nanoparticle Research (جلد ۱۵، شماره ۵، ماه می سال ۲۰۱۳) منتشر شده است.
