محققان نانوحامل مغناطیسی برای رهاسازی هدفمند دارو به درون سلول‌های سرطانی ساختند که نسبت به همتایان خود نیاز به میدان مغناطیسی کمتری برای رهاسازی دارو دارد؛ بنابراین خطر آسیب دیدن سلول‌های سالم به حداقل می‌رسد.
ساخت نانوحامل مغناطیسی برای رهاسازی دارو درون سلول سرطانی
پژوهشگران آزمایشگاه ملی آرگونه دست به ابتکار تازه‌ای برای تولید داروهای ضد سرطان زدند. این گروه تحقیقاتی نانوذرات مغناطیسی را با یکی از داروهای شیمی‌درمانی مؤثر ترکیب کرده و موفق به رهاسازی این دارو به درون هسته سلول‌های سرطانی شدند.
این گروه تحقیقاتی با همکاری پژوهشگران سرطان‌شناسی دانشگاه شیکاگو، نانوحاملی ساختند که دارای دو بخش مجزا است: نانوذرات اکسید آهن و سیس‌پلاتین. سیس‌پلاتین یکی از داروهای شیمی‌درمانی رایج است که از آن به عنوان پنیسیلین سرطان یاد می‌کنند.
سیس‌پلاتین به طور معمول موجب بسته شدن دی‌ان‌ای‌های تکثیر دهنده سلول سرطانی می‌شود. اما این دارو برای این که وارد سلول سرطانی شود باید از سد غشاء سلولی عبور کند که کاری دشوار است. عزرا کوهن از محققان این پروژه می‌گوید: « زمانی که داروی شیمی‌درمانی وارد بدن می‌شود، بخش اعظمی از دارو به سلول‌های سرطانی نمی‌رسد، علاوه‌براین بدن بیمار معمولاً نسبت به این دارو حساسیت نشان می‌دهد؛ چرا که این دارو موجب اختلال در عملکرد کلیه‌ها می‌شود. اما با این روش جدید می‌توان دارو را به صورت هدفمند وارد سلول سرطانی کرد و همچنین با دوز کمتر دارو به نتیجه دلخواه رسید؛ با این کار عوارض جانبی دارو به حداقل می‌رسد. همچنین با این روش می‌توان دوز مصرفی دارو را صدبرابر افزایش داد تا بیماری زودتر از بین برود بدون این که بیمار دچار مشکلاتی شود.»
با توجه به این که سطح این نانوحامل با استفاده از یک پلیمر پوشانده شده که دارای خواص آبدوستی است به راحتی جذب آب می‌شود. این در حالی است که داخل آن آبگریز است. همچنین در سطح این پلیمر مولکول‌هایی قرار داده شده که می‌تواند سلول‌های سرطانی را شناسایی کند.
این گروه تحقیقاتی برای رهاسازی دارو در سلول سرطانی، از نانوذرات اکسید آهن استفاده کردند. این نانوذرات در اثر اعمال میدان مغناطیسی حرارت ایجاد کرده و موجب باز شدن نانوحامل و رهاسازی دارو می‌شوند. این اولین باری نیست که محققان از میدان مغناطیسی برای رهاسازی دارو استفاده می‌کنند اما مزیت این روش آن است که مقدار کمی گرما برای رهاسازی دارو نیاز است بنابراین میدان مغناطیسی اعمالی به حداقل رسیده و خطر آسیب دیدن سلول‌های سالم به کمترین مقدار خود می‌رسد.
