درمان بیماری پارکینسون در موش‌ها با یک نانودارو

کسانی که دچار بیماری پارکینسون هستند، انتظار دارند که بیماری آن‌ها روز به روز پیشرفت کرده و علائم آن بیشتر نمایان شوند. علائم این بیماری معمولاً در سن ۶۰ سالگی یا بالاتر نمایان می‌شود. تاکنون درمانی برای این بیماری پیدا نشده است اما اکنون دانشمندان با کمک

این راهبرد که طی مقاله‌ای در مجله ACS Nano توضیح داده شده است، می‌تواند منجر به یک درمان جدید برای بیماری پارکینسون در انسان شود. محققان این پروژه از مؤسسه هندی تحقیقات سم‌شناسی CSIR توضیح می‌دهند که این بیماری به دلیل فقدان دوپامین در مغز است. دوپامین یک پیغام‌بر شیمیایی است که به سلول‌های عصبی کمک می‌کند با همدیگر ارتباط برقرار کنند و حرکات معمول بدن به درستی انجام شود. کاهش سطح این ماده باعث لرزش و مشکلات حرکتی مرتبط با بیماری پارکینسون می‌شود.
در مدل حیوانی این بیماری، با تزریق دوپامین به مغز می‌توان علائم آن را کاهش داد. با این حال دانشمندان هنوز راهی برای رساندن مستقیم و ایمن این ماده به مغز انسان پیدا نکرده‌اند، زیرا سد خونی مغز مانع رسیدن هر عامل خارجی از جمله دارو به مغز می‌شود. این گروه تحقیقاتی می‌تواند راهی برای غلبه بر این مشکل پیدا کند.
این محققان دوپامین را در نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیری بسته‌بندی کرده‌اند که برای تحویل داروهای دیگری به مغز استفاده شده‌اند. نانوذرات منتج به صورت موفقیت‌آمیزی از سد خونی مغز در موش‌ها عبور و دوپامین را طی چند روز رها کردند و مشکلات حرکتی موش‌ها را بدون اثرات جانبی بهبود دادند.
این تحقیق توسط وزارت علوم و فناوری هند و انجمن تحقیقات علمی و صنعتی در هند حمایت مالی شده است.