افزایش برنامه‌ریزی شده هزینه‌های تحقیق و توسعه دولت، منجر به تسریع توسعه علم و فناوری‌نانو در آینده خواهد شد.
فناوری‌نانو درکشور پرتغال
کشور پرتغال با جمعیتی حدود ۱۰ میلیون نفر درسال ۲۰۱۴ میلادی، در جنوب غربی اروپا واقع شده است. تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۱۳ میلادی حدود ۲۲۷٫۳ میلیارد دلار بوده است.
سازمان‌های فناوری‌نانو
در کشور پرتغال سازمان‌ها و شبکه‌های متعددی، به دنبال توسعه، بررسی چالش‌ها و آینده فناوری‌نانو هستند. برخی از این سازمان‌ها عبارتند از:
• آزمایشگاه بین‌المللی فناوری‌نانوی ایبریا (INL)- این آزمایشگاه در سال ۲۰۰۵ میلادی توسط کشورهای اسپانیا و پرتغال تاسیس شده و یک سازمان تحقیقاتی بین‌المللی در حوزه علم و فناوری‌نانو است.
• مرکز فناوری‌نانو و مواد هوشمند (CeNTI)- این مرکز رویکرد کسب و کار به کسب و کار (B2B)، تحقیق و توسعه کاربردی، مهندسی و افزایش مقیاس تولید مواد و ادوات هوشمند ابداعی را ارائه می‌کند.
شرکت‌های فناوری‌نانو
مهم‌ترین شرکت‌های پرتغالی فعال در حوزه فناوری‌نانو عبارتند از:
• اینوونانو- این شرکت زیرمجموعه شرکت CUF، بزرگ‌ترین شرکت شیمیایی پرتغال بوده که در زمینه توسعه و تجاری‌سازی فرایندهای صنعتی کارآمد و جدید فعالیت می‌کند.
تحقیقات و آموزش فناوری‌نانو
برخی از دانشگاه‌های پرتغالی که در زمینه آموزش و تحقیقات فناوری‌نانو فعالیت می‌کنند، عبارتند از:
• موسسه علم و فناوری‌نانو (IN)- موسسه علم و فناوری‌نانو توسط بنیاد علم و فناوری پرتغال (FCT) تامین مالی شده و در حوزه‌های نوظهور فناوری‌نانو، نانوزیست‌فناوری و علوم نانو فعالیت می‌کند.
• INESC Microsistemas e Nanotecnologias- این موسسه تحقیق و توسعه غیرانتفاعی در زمینه ساخت نانومقیاس فعالیت می‌کند.
• مرکز تحقیقاتی شیمیایی مادرا در دانشگاه مادرا- این دانشگاه دارای دوره آموزشی سطح فوق‌لیسانس در زمینه نانومواد و نانوشیمی است.
• Instituto Superior Técnico – دارای یک برنامه سطح تکمیلی در زمینه نانومهندسی و نانوسیستم‌ها است.
• Centro de Química-Física Molecular- مجموعه‌ای از فرصت‌های تحقیقاتی در زمینه نانومواد، پلیمرها و … ارائه می‌کند.
پیشرفت‌های اخیر
روی کار آمدن دولت جدید در سال ۲۰۱۱ به همراه اصلاحات ۲۰۲۰ این کشور، نوآوری و تحقیق و توسعه‌ی کسب و کار را مدنظر قرار می‌دهند. برنامه راهبردی پرتغال برای کارآفرینی و نوآوری که در سال ۲۰۱۱ اجرایی شده است، باید منجر به تشویق رقابت‌پذیری و تحقیق و توسعه گردد. این موارد، به همراه افزایش برنامه‌ریزی شده هزینه‌های تحقیق و توسعه دولت، منجر به تسریع توسعه علم و فناوری‌نانو در آینده خواهد شد.
