فرآیند نانوالکتروشیمیایی برای شمارش سلول‌های گلبول قرمز

محققان دانشگاه آکسفورد موفق به ارائه فرآیند نانوالکتروشیمیایی شدند که با استفاده از آن می‌توان به سرعت سلول‌های گلبول قرمز را شمارش کرد.

شمارش سلول‌های خونی کاری رایج در پزشکی است که معمولا پیش از انجام جراحی‌ها و زمانی که عفونت در بدن وجود داشته باشد انجام می‌شود. در میان سلول‌های خونی، سلول‌های گلبول قرمز از رایج‌ترین گزینه‌های شمارشی محسوب می‌شود.
اخیراً محققان دانشگاه آکسفورد موفق به ارائه فرآیند نانوالکتروشیمیایی شدند که به سرعت می‌تواند تعداد سلول‌های گلبول قرمز را بشمارد.  این روش می‌تواند میزان فعالیت‌های سلول‌های گلبول قرمز را در مقابل پراکسیدهیدروژن نشان دهد.
شمارش این سلول‌ها زیرمیکروسکوپ کاری زمانبر و دشوار است و باید آن را با روش‌های خودکار جایگزین کرد. هر چند که چنین کاری مستلزم ادوات و تجهیزات پیشرفته است. بنابراین محققان همیشه به دنبال روشی جایگزین هستند که با دقت، سرعت و ارزان بتواند این کار را انجام دهند. ریچارد کمپتون و همکارانش موفق به انجام این کار شدند.
در این روش ۵ میکرولیتر از خون روی یک الکترود گرافیت زیست‌سازگار قرار داده می‌شود و ولتاموگرام از روی آن گرفته می‌شود. سپس با بافر خالص سیگنال‌های الکتروشیمیایی روی الکترودها به دست می‌آید که این سیگنال‌ها ماحصل احیاء اکسیژن حل شده در آن است. سلول‌های گلبول قرمز دارای مقادیر زیادی اکسیژن هستند که این موجب افزایش سیگنال‌ها خواهد شد. با استفاده از رصد سیگنال‌ها می‌توان غلظت سلول‌های گلبول قرمز را شناسایی کرد. تنها چیزی که در این روش نیاز است، یک ابزار الکتروشیمیایی تجاری و یک الکترود است.
افزودن پراکسیدهیدروژن می‌تواند مقدار سیگنال‌ها را تقویت کند. دلیل این امر، نقش مؤثر این ماده در تولید اکسیژن و آب است که این کار با کمک آنزیم‌های پراکسیداز گلوتاتیون و کاتالاز انجام می‌شود؛ آنزیم‌هایی که درون سلول‌های گلبول قرمز وجود دارند. این آنزیم‌ها درون سلول‌های خونی برای خنثی کردن مواد سمی هستند.
این گروه تحقیقاتی، میکروالکترود کربنی را به جای الکترود گرافیتی مورد استفاده قرار دادند. نتایج نشان داد که میزان پیک‌ها به سرعت کاهش می‌یابد و همچنین بازگشت به سیگنال‌های زمینه به آهستگی اتفاق می‌افتد.