نانوحامل پپتوئیدی، در مسیر ثبت پتنت و تجاری‌سازی

محققان نانوحاملی ساختند که می‌تواند با کمترین اثر جانبی، دارو یا ژن‌ها را وارد سلول کند. پژوهشگران این پروژه در حال طی مراحل ثبت پتنت و یافتن شریک برای تجاری‌سازی این فناوری هستند.

محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن روشی برای رهایش دارو به داخل سلول‌ها در مقیاس نانومتری ارائه کردند که هیچ یک از اثرات منفی روش‌های رایج را ندارد. این روش در آینده نزدیک می‌تواند برای درمان بیماری‌هایی نظیر سرطان استفاده شود.

این گروه تحقیقاتی به رهبری یوهی‌لین با همکاری پژوهشگرانی از آزمایشگاه ملی نورث وسترن با الهام از طبیعت، مدلی ارائه کردند که قادر به رهایش ژن به داخل تومورهای سرطانی است. این نتایج در نشریه Small به چاپ رسیده است.

کلید موفقیت در این پروژه، رهایش ژن با استفاده از نانومواد است که می‌تواند با کارایی بالا دارو را رهاسازی کند. لین می‌گوید: « برای استفاده از فناوری نانو در بخش پزشکی، اولین چیزی که باید مورد توجه قرار گیرد، سمیت است. این موضوع اولین دغدغه پزشکان است.»

نانوذرات گُل مانندی که این گروه تحقیقاتی ساختند، ۱۵۰ نانومتری بوده و از جنس ورق‌های پپتوئیدی است که بسیار شبیه به پپتیدهای طبیعی بدن است. این پپتوئیدها برای رهایش دارو مناسب بوده و می‌توان به سادگی آنها را سنتز کرد. از آنجایی که این مواد بسیار شبیه به ترکیبات زیستی طبیعی است بنابراین در سامانه‌های زیستی به‌خوبی عمل می‌کنند.

این گروه تحقیقاتی، پیمایشگرهای فلوئورسانت را به این نانوذرات پپتوئیدی اضافه کردند به‌طوری که می‌توان آنها را درون سلول‌ها رصد کرد. این گروه مقداری فلوئور به این ساختار اضافه کردند که به نانوذرات کمک می‌کند تا به‌سادگی از دام سلولی فرار کنند و بتوانند رهایش دارو را انجام دهند.

این نانوذرات با ژن‌های درمانی پر شده و وارد سلول می‌شوند که در آنجا رهایش انجام می‌شود. بعد از آزمون‌های اولیه با مولکول‌های دارویی مدل، این گروه امیدوار شدند که بتوانند این نانوذرات را روی داروهای واقعی استفاده کنند.

نتایج این پروژه در حال طی مراحل ثبت پتنت بوده و این گروه به دنبال شریک صنعتی برای توسعه بیشتر این فناوری هستند.

نتایج این کار در قالب مقاله‌ای با عنوان Efficient Cytosolic Delivery Using Crystalline Nanoflowers Assembled from Fluorinated Peptoids در نشریه Small به چاپ رسیده است.