محققان دانشگاه تهران با به‌کارگیری امواج فراصوت و ایجاد یک سطح نانوساختار بر روی یک نوع آلیاژ تیتانیوم نوظهور، قابلیت آلیاژ مذکور را برای کاربردهای زیستی درون تنی مورد ارزیابی قرار دادند. تولید ایمپلنت‌های استخوانی را می‌توان به‌عنوان یکی از کاربردهای متنوع آلیاژهای تیتانیوم برشمرد.
پژوهشگران دانشگاه علم و صنعت در یک طرح آزمایشگاهی، ضایعات شیشه را به نانوذرات پرکاربرد کلوئیدی سیلیکا تبدیل کردند. نانوسیلیکا اخیراً کاربردهای زیادی در صنعت لاستیک، نساجی، عایق‌های حرارتی و کاغذ یافته است.
محققان روشی با نام چاپ نانوتریبولوژیک (NTP) ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان ساختارهای مختلف را با میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و با جوهر حاوی نانوذرات تولید کرد.
پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه تهران با اصلاح سطح خاکستر حاصل از یک نوع جلبک مضر موجود در دریای خزر، از آن به‌عنوان ماده‌ی فعال الکترود آند در باتری‌های لیتیوم-یون بهره بردند.
محققان دانشگاه بوعلی سینای همدان نانوکاتالیستی را سنتز کرده‌اند که می‌تواند در فرایندهای شیمایی اسیدی کاتالیستی مورد استفاده قرار گیرد و سرعت و بازده فرایند را به میزان قابل قبولی افزایش دهد. نانوکاتالیست طراحی شده بر پایه‌ی اوره بوده و روش ساخت آن بدون نیاز به حلال‌های شیمیایی و طبق اصول شیمی سبز است. این نانوکاتالیست در مقیاس آزمایشگاهی تولید و ارزیابی شده‌است.
پژوهشگران دانشگاه تهران در طرحی تحقیقاتی با استفاده از پروتئین‌های موجود در آب پنیر، موفق به سنتز آزمایشگاهی نانوکپسول‌های حاوی کورکومین (۰عصاره‌ی زردچوبه) شده‌اند. فرایند تولید این نانوکپسول‌ها بسیار ساده و بدون استفاده از حلال‌های شیمیایی مخرب محیط زیست است. نتایح طرح حاضر می‌تواند در صنعت غذا و دارو برای تولید نوشیدنی‌های فراسودمند مورد استفاده قرار گیرد و منجر به بهبود سلامت افراد جامعه شود.
محققان دانشگاه اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر و دانشگاه آزاد اسلامی خوزستان و مرودشت با سنتز یک پوشش دولایه، موفق به تولید یک نقره‌سنج دقیق شدند. این پوشش قادر است یون‌های نقره را، هرچند در مقادیر بسیار اندک، در محیط آبی شناسایی و اندازه‌گیری کند.
محققان مؤسسه‌ی فناوری توکیو موفق به تولید نانولوله‌های پروتئینی شدند. این نانولوله‌ها که با استفاده از بلورهای پروتئینی سنتزشده به دست آمده‌اند، در حوزه‌های مختلفی نظیر کاتالیست و دارو کاربرد دارند.
برای مقابله با پس‌زدن عضو پیوندی بعد از جراحی، محققان روشی مبتنی بر فناوری نانو ارائه کردند. این روش روی موش‌های آزمایشگاهی نتایج مثبتی به همراه داشته‌است.
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی شیراز به نانوفرمولاسیونی از یک نوع داروی ضد درد دست یافتند که قادر است با ایجاد یک ساختار ژل‌شونده در محل، دارو را به‌صورت کنترل‌شده آزاد نماید و موجب افزایش بازدهی و کاهش عوارض جانبی آن گردد. نحوه تبدیل این فرمولاسیون به ژل در دمای ۳۷ درجه در بدن موش مورد بررسی قرار گرفته است.