استفاده از فناوری نانو برای کاهش آتش‌گیری پلیمرها

در روش‌های معمولی که برای افزایش مقاومت پلاستیک‌ها در برابر آتش مورد استفاده قرار می‌گیرند، از مواد شیمیایی بهره برده می‌شود که کاملاً هم غیرسمی نیستند. در حال حاضر به لطف اثرات هم‌افزایی حاصل از استفاده از نانولوله‌های کربنی و رس، بهبود مقاومت مواد پلیمری در برابر شعله امکان‌پذیر شده است.

در روش‌های معمولی که برای افزایش مقاومت
پلاستیک‌ها در برابر آتش مورد استفاده قرار می‌گیرند، از مواد شیمیایی بهره
برده می‌شود که کاملاً هم غیرسمی نیستند. در حال حاضر به لطف اثرات هم‌افزایی
حاصل از استفاده از نانولوله‌های کربنی و رس، بهبود مقاومت مواد پلیمری در
برابر شعله امکان‌پذیر شده است.

ABS یک رزین ترموپلاست مهندسی شده است که کاربردهای بسیار وسیعی دارد.
تخمین زده می‌شود نیاز جهانی برای ABS حدود چهار میلیون تن در سال باشد.

گروه اصلی مواد شیمیایی دفع کننده آتش (FR) عبارتند از مواد شیمیایی معدنی
(همانند ترکیبات آنتیموان، آلومینیوم، و قلع)، FRهای مبتنی بر بروم و کلر،
FRهای مبتنی بر فسفر و FRهای مبتنی بر نیتروژن (ملامین).

استفاده از برخی از این مواد به دلیل اثرات منفی احتمالی آنها بر سلامتی و
محیط زیست مورد بررسی دقیق قرارگرفته و محدودیت‌ها برای آنها ایجاد شده است.

اخیراً محققان توانسته‌اند ویژگی‌های آتش‌گیری پلیمرها را با استفاده از
نانولوله‌های کربنی تغییر دهند؛ این کار کمک بسیاری به حل مشکل سمیت مواد
دفع‌کننده آتش خواهد کرد.

تحقیقات قبلی نشان داده است که پرکننده‌های نانوذره‌ای هم مو جب کاهش آتش‌گیری
نانوکامپوزیت‌های پلیمری شده و هم استحکام مکانیکی آنها را افزایش می‌دهند.

همچنین نشان داده شده است که اگر نانولوله‌های کربنی به نحوی درون بستر
پلیمری قرار بگیرند که یک ساختار شبکه‌ای فشرده تشکیل دهند، می‌توانند
بیشتر از نانوذرات آتش‌گیری کامپوزیت‌ها را کاهش دهند.

هم نانوذرات رس و هم نانولوله‌های کربنی موجب کاهش آتش‌گیری پلیمرها می
شوند و وقتی هر کدام از آنها به تنهایی مورد استفاده قرار می‌گیرند، دارای
محدودیت‌هایی می‌باشند؛ اما زمانی که از ترکیبی از این دو ماده استفاده می‌شود،
اثرات هم‌آفزایی جالب توجهی دیده می‌شود.

پروفسور ژانگ پینگ فنگ مدیر موسسه کامپوزیت‌های پلیمری در دانشگاه ژجیانگ
در مقاله‌ای که در مجله Nanotechnology منتشر کرده‌اند، جزئیات این تحقیق
را توضیح داده‌اند.

او می‌گوید: «توضیح معمول برای اثر هم‌افزایی میان رس و نانولوله‌های کربنی
در جهت کاهش آتش‌گیری پلیمرها این است که نانولوله‌های کربنی پس از آغاز
احتراق، نانولوله‌های کربنی با ساختار شبکه‌ای خود به عنوان یک درزگیر عمل
کرده و از گسترش آتش جلوگیری می‌نمایند.

وجود همزمان رس و نانولوله‌های کربنی چندجداره در نانوکامپوزیت می‌تواند
باعث کاهش موثر فضا گردیده و ساختار شبکه‌ای نانولوله‌ها را بهبود بخشد و
این امر موجب کاهش آتش‌گیری پلیمرها می‌گردد».