استفاده ار نانولوله‌های کربنی برای یافتن و از بین بردن پروتئین‌های خطرناک

از این روش برای ساخت روکشهای ضدباکتری جهت جلوگیری از انتشار میکروبها نیز
می‌توان استفاده کرد. علاوه بر آن، بنظر می‌رسد این روش جهت شناسایی و از
بین بردن تومورهای سرطانی در بدن کاربرد خواهد داشت.

این محققان به مدت یک سال بر روی توسعه روشی جهت بی‌اثر کردن پروتئین‌های
متصل به نانولوله‌ها به کمک نور مادون قرمز کار کردند. به گفته یکی از
محققان، با اتصال پپتیدهای مناسب به نانولوله‌های کربنی امکان انتخاب
پروتئین‌های مورد نظر از جمله سم سیاه‌زخم در بین تعداد زیادی پروتئین‌
فراهم می‌شود.

در این حالت با قرار دادن این مخلوط در معرض تابش اشعه امکان از بین بردن
اختصاصی پروتئین مورد نظر بدون آسیب رساندن به سایر پروتئین‌ها ممکن می‌شود.
بسته به نوع پپتید متصل شده به نانولوله‌های کربنی امکان استفاده از این
روش برای از بین بردن تعداد بسیاز زیادی از پروتئین‌ها ممکن شده است.

از روش مذکور علاوه بر مبارزه با بیوتروریسم، برای مبارزه با سلولهای
سرطانی نیز می‌توان استفاده کرد. با اتصال پپتیدهایی که قابلیت اتصال به
سلولهای سرطانی دارند به نانولوله‌های کربنی، و رهاسازی این نانولوله‌ها در
جریان عمومی خون فرد، امکان از بین بردن سلولهای سرطانی و جلوگیری از توزیع
آنها در بدن براحتی ممکن خواهد شد.

علاوه بر آن، این محققان روکشی نازک و شفاف از نانولوله‌های کربنی ساختند
که از همین فناوری برخوردار است. این روکش خود تمیز شونده را می‌توان بگونه‌ای
ساخت که با تابش لحظه‌ای نور از انتشار عوامل مضری چون باکتریها، میکروب‌ها
و سموم جلوگیری می‌کند.

توانایی این روکشها در ایجاد رادیکالهای فعال اکسیژن در اثر تابش نور باعث
شده است که روکشهای مذبور توانایی از بین بردن هر نوع باکتری را داشته
باشند. نتایج این مطالعه در مجله Nature Biotechnology منتشر شده است.