استفاده از نانوذرات در حفظ جریان خون

گروهی از محققان آمریکایی از نانوذرات برای افزایش شانس زنده ماندن کسانی که خون زیادی از دست داده‌اند، بهره برده‌اند.

نتایج همایش نهایی پروژه NanoCap

محققان کالج پزشکی آلبرت اینشتین در دانشگاه یشیوا از
نانوذرات برای افزایش شانس زنده ماندن کسانی که خون زیادی از دست داده‌اند،
بهره برده‌اند. این محققان در بررسی‌های خود نانوذرات حامل نیتریک اکسید
(NO) را به جریان خون همسترها تزریق کرده و متوجه شدند که این ذرات باعث
حفظ گردش خون و محافظت از اندام های حیاتی می‌شوند.

ژوئل فریدمن، استاد فیزیولوژی و پزشکی کالج آلبرت اینشتین می‌گوید: «این
روش درمانی جدید برای کسانی طراحی شده است که در اثر حادثه یا در میدان جنگ
خون زیادی از دست داده‌اند. کاهش بیش از حد خون بدن می‌تواند موجب از کار
افتادن قلب شود که به آن شوک هموراژیک می‌گویند. بهترین روش برای رفع این
عارضه که می‌تواند کشنده باشد، تزریق خون و یا مایعات دیگر به درون بدن
است. اما امکان چنین کاری تنها در مراکز پزشکی و اورژانسی وجود دارد».

او می‌افزاید: « بسته‌بندی این امکانات برای استفاده در موارد اورژانسی دور
از مرکز، هنگام وقوع بلایای طبیعی و یا میادین جنگ امکان‌پذیر نیست. شاید
بتوان از نانوذراتی که ما تولید کرده‌ایم، برای حفظ جان انسان‌ها در چنین
شرایطی بهره برد. بسته‌های این ذرات سبک و کوچک بوده و نیازی به نگهداری در
یخچال ندارند».

در این روش درمانی جدید، سطح NO خون با استفاده از نانوذرات افزایش داده
می‌شود. NO رگ‌های خونی را شل کرده و فشار خون را تنظیم می‌کند. این گاز
درون ذرات میکروسکوپی که توسط این محققان طراحی شده است، قرار داده می‌شود.
این ذرات درون محلول نمکی ریخته شده و سپس به درون جریان خون حیوانات
آزمایشی تزریق شدند. پس از وارد شدن به درون بدن، گاز NO به شکل تدریجی از
این ذرات رها شده و به بافت‌های مختلف می‌رسد. آزمایش این روش روی
همسترهایی که نصف خونشان را از دست داده بودند، موفقیت‌آمیز بوده است.

فریدمن می‌گوید: « حیواناتی که این نانوذرات را دریافت کردند نسبت به
همسترهایی که محلول نمکی فاقد نانوذرات به آنها تزریق شد، ضربان قلبی
پایدارتری داشته، جریان خون قوی‌تری به بافت‌های آنها رسیده و سایر
شاخص‌های رفع شوک هموراژیک در آنها بهتر بود».

دکتر فریدمن و همکارانش در مقاله قبلی خود نشان داده بودند که نانوذرات
حاوی NO می‌توانند اثرات درمانی خوبی روی عفونت‌های staph مقاوم در برابر
دارو و دمل های چرکی ایجاد شده توسط این باکتری‌ها داشته باشند.

جزئیات این تحقیق در مجله Resuscitation منتشر شده است.