پژوهشگران اسپانیایی نانوساختارهای کروی خاصی ساخته‌اند که می‌تواند با اتصال به ویروس کرونا از عفونی شدن بدن جلوگیری کند.
اسپانیایی‌ها نانوذراتی برای مهار ویروس کرونا ساختند
محققان دانشگاه آتونوما بارسلونا (UAB) نانوساختارهای کروی، زیست سازگار و پایدار ایجاد کرده‌اند که با میل زیاد به پروتئین سنبله متصل می‌شوند و از عفونت سلولی جلوگیری می‌کنند. راهبرد ماژولار و خود مونتاژ مورد استفاده محققان به آن‌ها امکان می‌دهد تا برای مبارزه با ویروس‌های دیگر و طراحی مولکول‌هایی با ظرفیت ضد ویروسی سازگار شوند. نتایج این تحقیق در مجله ACS Applied Pathers & Interfaces منتشر شده است.
نانومواد الهام گرفته از پروتئین‌های آمیلوئید به دلیل مدولار بودن، خود‌آرا کنترل شده و ثبات، به شدت مورد توجه محققان حوزه فناوری نانو هستند. یک مزیت اصلی این مواد امکان ترکیب مولکول‌های پروتئین با عملکرد مورد نظر از طریق طراحی ژنتیکی است. با این حال، بسیاری از آن‌ها برای کاربردهای زیست پزشکی نامناسب هستند، زیرا نامحلول بوده و در مایعات بدن قابل استفاده نیستند.
محققان اسپانیایی نوع جدیدی از نانوذرات را با الهام از ساختار آمیلوئیدها ساختند، که قادر به خنثی کردن ویروس کرونا است. این نانوساختارها، به‌نام oligobinders، در پلاسما محلول بوده، زیست‌سازگار و پایدار هستند و قدرت بالایی برای اتصال به ذرات ویروسی دارند. این اتصال تعامل بین پروتئین سنبله ویروس و گیرنده ACE2 بر روی غشای سلولی مسئول عفونت را مسدود می‌کند.
برای توسعه این نانوذرات، محققان از ظرفیت خود مونتاژ شوندگی یک پپتید مخمر کوچک به نام SUP35 استفاده کردند که آن‌ها دو مینی‌پروتئین، LCB1 و LCB3 را به هم متصل می‌کند. این مینی‌پروتین‌ها از سه مارپیچ تشکیل شده‌اند، بسیار پایدار بوده و چندین تماس با پروتئین ویروسی برقرار می‌کنند.
رویکرد ماژولار به آن‌ها اجازه داد تا دو نانوذره کروی را طراحی کنند که هر کدام بیش از ۲۰ نسخه از LCB1 یا LCB3 را بر روی سطح خود حمل می‌کنند. سوزانا ناوارو توضیح می‌دهد: «این رویکرد به نانوذرات امکان بسیار زیاد برای اتصال به ویروس می‌دهد و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به‌طور همزمان به چندین پروتئین سنبله متصل شوند.»
این نانوکره‌های توسعه یافته می‌توانند کاربرد در زیست پزشکی داشته باشند.
