محققان دانشگاه تگزاس در آرلینگتون در حال ایجاد یک سامانه نانوحفره‌ای کوچک برای به دام انداختن آنتی‌ژن‌ها هستند تا پزشکان بتوانند روش‌های درمانی بسیار شخصی را ارائه دهند.
نانوحفره‌ها آنتی‌ژن‌ها را برای درمان سرطان به دام می‌اندازند
این تیم در حال تدوین روشی برای استفاده از نمونه‌های بسیار کوچک برای یافتن گیرنده‌های اصلی کمپلکس سازگاری با پپتید (MHC) است و تعیین می‌کند که کدام آنتی‌بادی‌های گیرنده سلول T (TCRMABs) می‌تواند پاسخ بیمار را به روش‌های خاص سرطان بهبود بخشد.
این کار توسط جورج الکساندراکیس، استاد مهندسی زیستی انجام می‌شود، که به تازگی ۲۵۰،۰۰۰ دلار از موسسه تحقیقات و پیشگیری از سرطان تگزاس (CPRIT) گرنت دریافت کرده است.
این کمک هزینه با عنوان “Ultrasensitive Nanosensor-Based Detection of Tumor Immunogenic Peptides to Enable Personalized Cancer Immunotherapy” در نظر گرفته شده است.
درمان سرطان با معرفی داروهای هدفمند و مهار کننده‌ها تغییر یافته است. در حالی که ایمونوتراپی سرطان بسیار امیدوار‌کننده است، یک اشکال در این فناوری این بود که چگونه بیماران نسبتاً کمی به این داروها پاسخ می‌دهند. برای مهار کننده‌های بازرسی، تخمین زده می‌شود که بین ۱۵ ٪ تا ۲۰ ٪ بیماران پاسخ دهند.
سلولهای T، سلولهای ایمنی هستند که به محافظت از بدن در برابر عفونت و ذرات خارجی کمک می‌کنند، اما در صورت تشخیص سلولهای سرطانی به عنوان ذرات خارجی، می‌توانند به سلولهای سرطانی حمله کنند. یک چالش عمده فعلی این است که سلولهای سرطانی می‌توانند خود را به‌عنوان سلولهای سالم ظاهر کنند. این گروه در حال ایجاد یک سیستم مبتنی بر نانوحسگر پلاسمونیک برای تعیین کمیت تعداد لیگاندهای MHC حاوی پپتید است که توسط TCRMABS هدف قرار می‌گیرند.
یکی از چالش‌های سرطان این است که بسیار متغیر است. جورج الکساندراکیس می‌گوید: «در این تحقیق از حسگرهایی که ما توسعه داده‌ایم استفاده می‌شود تا ببینیم سلولهای T در هنگام تصمیم به حمله به تومور، به چه مواردی جذب می‌شوند. این حسگرها هر آنچه را که در آنجا وجود دارد بو می‌کشند، سلولهای T متوجه اجسام خارجی موجود در محیط شده و آماده جنگ می‌شوند. این امر ما را در آینده قادر می‌سازد تا یک درمان شخصی و حساس به زمان را طراحی کنیم.»
روشی که تیم وی از آن استفاده می‌کند، از مکانیسم به دام انداختن نوری پروتئین‌ها توسط نانوحفره‌های حفر شده در طلا استفاده می‌کند. آن‌ها با ترکیب تله نوری با یک ولتاژ عمودی هدایت شده که پروتئین‌ها را به مرکز نانوحفره سوق می‌دهد، یک حسگر الکتروفورز نانوذرات فعال شده ایجاد کردند.
