تیمی از دانشجویان در سوئیس در حال کار بر روی یک نمونه اولیه منحصر به فرد از جاذبی هستند که از غشای گرافن در آن استفاده شده است. این محصول که یک ماده متخلخل و اسفنجی مانند است، برای بیرون کشیدن کربن از جو طراحی شده است. این فناوری به زودی در پردیس EPFL مورد آزمایش قرار می‌گیرد و CO2 جذب شده، برای تولید آب گازدار استفاده می‌شود.
طرح دانشجویی برای جذب دی‌اکسیدکربن: استفاده از مواد نانومتخلخل
در سال ۲۰۲۱، ایلان ماسک مسابقه حذف کربن XPRIZE را راه‌اندازی کرد، که جایزه ۱۰۰ میلیون دلاری را برای امیدوارکننده‌ترین فناوری حذف کربن، از جمله جایزه ۵۰ میلیون دلاری برای مؤثرترین و کم هزینه‌ترین نوآوری ارائه می‌دهد.
کارل خلیل، بنیان‌گذار و رهبر تیم کربن EPFL می‌گوید: «این رقابت واقعاً به ما انگیزه داد. ما در فراخوان فوریه ۲۰۲۲ برای پیشنهادات شرکت کردیم. فناوری ما به ۶۰ تیم برتر پایانی رسید، اما در رسیدن به ۱۵ تیم نهایی موفق نبودیم. اما به‌عنوان یک تیم دانشجویی عملکرد جالب توجهی داشتیم.»
تیم کربن EPFL به عنوان بخشی از برنامه MAKE در دانشگاه ایجاد شد. هدف این تیم ساخت دستگاهی بود که بتواند CO2 را از هوا خارج کند و سپس دستگاه خود را در پردیس EPFL نصب کند.
رویکرد این تیم از مزایای دو فناوری استفاده می‌کند. اولین فناوری، یک پودر جاذب است که در آزمایشگاه برای مواد معدنی عملکردی (LFIM) ساخته شده است. این ماده مانند اسفنج عمل می‌کند و CO2 را از هوا می‌کشد. سپس پودر گرم می‌شود تا کربن به دام افتاده آزاد شود. با ترکیب این دو رویکرد، می‌توانیم هزینه جذب کربن را به میزان قابل توجهی کاهش دهیم.
فناوری دوم توسط پروفسور کومار آگراوال ساخته شده است. آزمایشگاه وی غشاهای گرافنی متخلخل اتمی را طراحی می‌کند که مانند غربال عمل می‌کنند و فقط CO2 را از مخلوط CO2 و N2 عبور کنند. وی توضیح می‌دهد: «فناوری ما مبتنی بر اندازه مولکولی است. با استفاده از یک فرآیند شیمیایی، ما سوراخ‌های کوچک و به اندازه CO2 را در فیلم گرافن ایجاد می‌کنیم. CO2 می‌تواند از این سوراخ‌ها بگذرد اما N2 که یک مولکول بزرگتر است، نمی‌تواند عبور کند.»
مزیت فناوری پروفسور کوئین در این است که این جاذب می‌تواند CO2 را حتی در غلظت‌های پایین جذب کند.
پروفسور کوئین می‌گوید: «با ترکیب این دو رویکرد، می‌توانیم هزینه جذب کربن را به میزان قابل توجهی کاهش دهیم.»
