دانشمندان سلول‌های شبکیه را در آزمایشگاه با استفاده از فناوری نانو بازسازی کردند. آنها برای این کار از فناوری الکتروریسی و نانوالیاف بهره‌بردند.
بازسازی سلول‌های شبکیه با کمک الکتروریسی در آزمایشگاه انجام شد
در تلاش برای مقابله با عامل اصلی نابینایی در کشورهای توسعه یافته، محققان از فناوری نانو برای کمک به رشد مجدد سلول‌های شبکیه استفاده کردند.
دژنراسیون ماکولا نوعی از دست دادن بینایی مرکزی است که پیامدهای اجتماعی، حرکتی و روانی گسترده ای دارد. این بیماری صدها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و در حال افزایش است. دژنراسیون نتیجه آسیب به سلول‌های رنگدانه شبکیه چشم است. بدن ما پس از شروع مرگ این سلول‌ها قادر به رشد و جایگزینی آنها نیست، بنابراین دانشمندان در حال بررسی روش‌های جایگزین برای جایگزینی این سلول‌ها و غشایی که در آن قرار دارند، بوده اند.
باربارا پیرسیونک، بیوشیمیست دانشگاه آنگلیا راسکین، توضیح می‌دهد: «در گذشته، دانشمندان سلول‌ها را روی یک سطح صاف رشد می‌دادند که از نظر بیولوژیکی با این سلول‌ها مرتبط نیست. با استفاده از این روش‌های جدید، نشان داده شده است که رده سلولی در محیط سه بعدی ارائه شده توسط داربست‌ها رشد می‌کند.»
بیولا اگبون و همکارانش، دانشمند زیست پزشکی دانشگاه ناتینگهام ترنت این داربست های سه بعدی را با نانوالیاف پلیمری ساختند و آنها را با یک استروئید پوشاندند تا التهاب را کاهش دهند.
این تیم با استفاده از روشی به نام الکتروریسی، که الیافی در مقیاس نانومتری را با پرتاب کردن یک محلول پلیمر مذاب در یک میدان با ولتاژ بالا تولید می‌کند، توانستند این داربست‌ها را به اندازه کافی نازک نگه دارند.
پلیمر پلی اکریلونیتریل که آنها استفاده کردند استحکام مکانیکی ایجاد می‌کند و پلیمر جفامین آب را جذب می‌کند و اساساً به داربست مصنوعی اجازه می‌دهد تا به عنوان یک غشاء عمل کند.
توانایی جذب آب این ماده چیزی است که به سلول‌ها کمک می‌کند به داربست متصل شوند و همچنین رشد آنها را تشویق می‌کند، اما زمانی که این اثر خیلی قوی باشد، موجب مرگ سلولی نیز می‌شود.
به نظر می‌رسد فرمول این جدید تیم کاملاً درست باشد، زیرا این سیستم رشد و طول عمر سلول‌های آزمایشگاهی شبکیه را افزایش داده و آنها را برای حداقل ۱۵۰ روز زنده نگه داشته است.
پیرسیونک می‌گوید: «این تحقیق برای اولین بار نشان داد که داربست‌های نانوالیافی که با ماده ضدالتهابی مانند فلووسینولون استونید درمان می‌شوند، می‌توانند رشد، تمایز و عملکرد سلول‌های اپیتلیال رنگدانه شبکیه را افزایش دهند.»
تلاش‌های قبلی از کلاژن و سلولز برای ایجاد داربست مشابه استفاده می‌کردند، اما محققان این تیم بر این باورند که گزینه مصنوعی آنها برای سازگاری با سیستم ایمنی ما آسان‌تر و اصلاح آنها ساده‌تر خواهد بود.
این مطالعه جدید نشان داده است که این روش می‌تواند تک لایه مورد نیاز سلول‌های شبکیه را سالم نگه دارد و نشانگرهای زیستی تولید می‌کند که عملکرد طبیعی‌تری دارند.
