به تازگی خمیر نانویی ساخته شده که روی زخم‌های حساس قرار می‌گیرد و سپس با تابش لیزر، خمیر پخته شده و زخم را می‌پوشاند. این نانوکامپوزیت با موفقیت روی زخم‌های متعددی استفاده شده است. به جای لیزر می‌توان از پرتو مادون قرمز نیز استفاده کرد.
زخم‌های حساس را لحیم‌کاری کنید!
بخیه زدن برای اکثر زخم‌ها به کار می‌رود، اما در برخی موارد ممکن است استفاده از بخیه مشکل‌ساز باشد، برای مثال در بافت‌های نرم، ممکن است استفاده از سوزن دردناک بوده یا به خوبی بافت را نبندد. این جایی است که لحیم‌کاری بافت وارد عمل می‌شود. این امر مستلزم استفاده از خمیر ژلاتینی روی بافت زخم ظریف یا در نواحی با دسترسی محدود است و به دنبال آن استفاده از گرما با استفاده از لیزر انجام می‌شود.
محققان به تازگی یک خمیر لحیم‌کاری زخم هوشمند به نام iSolder یا ایزولدر (لحیم هوشمند) ایجاد کرده اند. این امر باعث می‌شود تا همجوشی دقیق بافت‌ها، یک روش جایگزین برای مهر و موم شدن زخم‌ها ارائه دهد.
این روش لحیم‌کاری لیزری که توسط موسسه تحقیقاتی EMPA و ETH زوریخ ارائه شده است، برای جلوگیری از اختلالات در فرآیند بهبود زخم مناسب بوده و به کاهش مشکلات ناشی از نشت بخیه کمک می‌کند.
در روش لحیم‌کاری معمولی بافت، استفاده از گرما باعث می‌شود خمیر به پلیمر تبدیل شود و در نتیجه پیوند با بافت زیرین ایجاد شود. این کار به طور موثری زخم را می‌بندد و باعث بهبودی سریع می‌شود.
این خمیر هوشمند مبتنی بر لیزر از ماده پیوند دهنده حاوی نانوذرات فلزی و سرامیکی ایجاد شده است. دمای لحیم‌کاری لیزری ممکن است در زمان واقعی با استفاده از نانودماسنج به طور دقیق تنظیم شود که نظارت دقیق دمایی را امکان‌پذیر می‌کند.
با تابش لیزر به خمیر، نانوذرات نیترید تیتانیوم نور را به گرما تبدیل می‌کنند. از طرف دیگر، ذرات بیسموت وانادات به طور خاص سنتز شده در خمیر به عنوان دماسنج نانو فلورسنت کوچک عمل می‌کنند. این ساز و کار، اجازه می‌دهد تا فرآیند لحیم‌کاری لیزر دقیق و کارآمد تنظیم شود.
این تیم با همکاری جراحان بیمارستان دانشگاه زوریخ، کلینیک کلیولند (آمریکا) و دانشگاه چارلز در جمهوری چک، عملکرد کلی این کامپوزیت را ارزیابی کرد.
آن‌ها توانستند پیوند سریع، پایدار و زیست‌سازگار زخم‌ها را در نمونه‌های متعددی ایجاد کنند. آن‌ها همچنین نقاط پیچیده‌ای از بافت مانند مجرای ادرار، لوله فالوپ و روده را به طور موثری پوشش‌دادند.
در مراحل بعدی، این تیم موفق به جایگزینی منبع نور لیزر با نور مادون قرمز خفیف تر (IR) شد و این روش لحیم‌کاری را یک قدم به استفاده عملی در بیمارستان‌ها نزدیک کرد.
