یکی از دریاچه‌های تفریحی منطقه کندیوهی آمریکا، که با مشکل رشد بیش از حد جلبک‌ها مواجه است، به دنبال نصب و راه‌اندازی سیستم نانوحباب‌ساز شرکت مولیر (Moleaer) است.
یک دریاچه تفریحی برای مقابله با جلبک‌ها به فناوری نانوحباب مجهز می‌شود
انجمن تفریحی منطقه دریاچه الماس به دنبال تامین مالی عملیات سیستم نانوحباب برای کاهش رشد جلبک در دریاچه شهرستان کندیوهی (Kandiyohi County) است.
رشد و نمو جلبک‌ها در دریاچه الماس و سمومی که آن‌ها تولید کرده‌اند، انگیزه‌ای برای رسیدگی به مشکلات کیفیت آب در مجموعه آبی محبوب شهرستان کندیوهی ایجاد کرده است.
انجمن تفریحی منطقه دریاچه الماس در مرکز شهر آتواتر جلسه‌ای را برای ساکنان اطراف دریاچه و عموم مردم علاقه‌مند به یادگیری در مورد چالش‌های کیفیت آب برگزار کرده است. این انجمن قبلاً یک قدم بزرگ برای حل این مشکل برداشته است. مدیران منطقه میزان وجوه دریافتی از۳۵۰ ملک مستقر در اطراف دریاچه را افزایش داده‌اند به طوری که این وجوه از حدود ۹۰۰۰۰ دلار به ۱۵۰۰۰۰ دلار افزایش یافته که این کار با هدف استفاده از این پول برای نصب یک سیستم نانوحباب‌ساز صرف خواهد شد.
برایان ویست، رئیس هیئت مدیره این انجمن، گفت که آن‌ها امیدوار هستند که با مشارک شرکت میدل فورک در ناحیه آبخیز رودخانه کرو برای نصب این سیستم نانوحباب اقدام کنند.
نماینده‌ای از شرکت مولیر (Moleaer) مستقر در کالیفرنیا که حقوق مالکیت این سیستم نانوحباب‌ساز را در اختیار دارد، در این جلسه خواهد بود تا نحوه اثربخشی این سیستم برای دریاچه را شرح دهد. مولیر در حال حاضر همان سیستم را در دریاچه Tadd در Atwater به صورت آزمایش اجرا کرده که بسیار اثربخش بوده است.
به گفته دن کوفلین، مدیر حوزه آبخیز و اعضای هیئت مدیره آبخیز در جلسه خود در ۱۹ اوت توافق کردند که سیستم نانوحباب‌ساز دریاچه الماس را در بودجه سال آینده قرار دهند. یک جلسه استماع عمومی در ۱۰ سپتامبر در مورد پیشنهاد بودجه برگزار خواهد شد. انجمن تفریحی منطقه دریاچه الماس متعهد شده است که در صورت نصب، هزینه‌های عملیاتی جاری را تامین کند.
انجام برنامه‌های آزمایشی مستلزم نصب این سیستم است. سیستم پیشنهادی ۶۵۰۰ گالن در دقیقه آب غنی‌شده با نانوحباب اکسیژن را به دریاچه تزریق می‌کند. حباب‌های نانومقیاس شناور نیستند و در نتیجه اکسیژن را به تمام سطوح آب، از جمله رسوب پایین و کف دریاچه، حمل می‌کنند. اکسیژن برای موجودات میکروسکوپی که از مواد آلی تغذیه می‌کنند سودمند است. همچنین برای اتصال فسفر با منگنز و آهن موجود در آب استفاده می‌شود. ویست توضیح داد که این کار باعث می‌شود جلبک‌ها از فسفر محروم شوند و تغذیه آن‌ها با مشکل روبرو شود.
مشکلات جلبک دریاچه چیز جدیدی نیست. سطوح بیش از حد مواد مغذی باعث شکوفایی جلبک‌ها در دریاچه ۱۵۶۵ هکتاری برای چندین دهه شده است. به گفته جان مورالس، مدیر این پروژه، این سطوح گاهی اوقات به چیزی نزدیک شده‌اند که به آن سطح هیپریوتروفیک می‌گویند. مواد مغذی بیش از حد، باعث رشد زیاد جلبک‌ها و پوشش گیاهی می‌شود که منجر به ایجاد بوی بد در هنگام مرگ و پوسیدگی گیاهان می‌شود.
آزمایشات تابستان امسال نشان داد که شکوفه‌های جلبک باعث ایجاد هپاتوتوکسین می‌شود که می‌تواند برای مردم و به ویژه برای حیوانات کوچک مضر باشد. مورالس گفت آزمایش‌های اخیر نشان داده است که این سموم در آب دریاچه باقی می‌مانند، اگرچه این آب‌ها در هفته‌های اخیر پاک شده‌اند.
