نتایج کار در مقیاس آزمایشگاهی نشان می‌دهد که استفاده از نانوذرات لیپیدی می‌تواند مشکل پره‌اکلامپسی در موش‌های باردار را حل کند. محققان در حال کار روی حیوانات بزرگتر هستند تا پس از آن آزمایش روی انسان انجام شود. این نتایج می‌تواند شانس درمان پره اکلامپسی در مادران باردار را به شدت افزایش دهد.
پره‌اکلامپسی در مادران باردار قابل درمان می‌شود
مهندسان دانشگاه پنسیلوانیا به پیشرفت مهمی دست یافته‌اند که می‌توان از آن برای کمک به بارداری‌های در معرض خطر پره اکلامپسی استفاده کرد، وضعیتی که به دلیل جریان ناکافی خون به جفت و در نتیجه فشار خون بالای مادر و جریان خون محدود به جنین ایجاد می‌شود.
پره اکلامپسی یکی از علل اصلی مرده‌زایی و نارس بودن در سراسر جهان است و در ۳ تا ۵ درصد از بارداری‌ها رخ می‌دهد. اگر این بیماری درمان نشود، پزشک تنها به گزینه‌هایی مانند مصرف داروهای فشار خون، استراحت در رختخواب یا زایمان زودرس متکی است که این درمان‌ها نیز میزان زنده ماندن جنین را چندان افزایش نمی‌دهند.
کلسی سوینگل از دانشگاه پنسیلوانیا در پژوهش‌های پیشین خود اثبات مفهوم موفقیت‌آمیزی انجام داد که در آن کتابخانه‌ای از نانوذرات لیپیدی (LNPs) را برای حل این مشکل مورد بررسی قرار داد. نانوذرات لیپیدی مولکول‌های تحویل دهنده‌ای هستند که به انتقال mRNA به سلول‌ها کمک می‌کنند. این گروه روی توانایی نانوذرات لیپیدی برای رسیدن به جفت در سلول‌ها موش کار کردند.
کلسی سوینگل در جدیدترین مقاله خود که در Nature منتشر شده، ۹۸ نانوذره لیپیدی مختلف را معرفی کرد و توانایی آن‌ها را برای رسیدن به جفت و کاهش فشار خون و افزایش اتساع عروق در موش‌های حامله مبتلا به پره اکلامپسی بررسی کرد.
کار او نشان داد که بهترین نانوذرات لیپیدی برای این کار، نمونه‌ای بود که منجر به تحویل mRNA بیش از ۱۰۰ برابر بیشتر به جفت در موش‌های باردار نسبت به فرمولاسیون نانوذرات لیپیدی مورد تایید FDA شد.
سوینگل می‌گوید: «نانوذرات لیپیدی ما قادر به ارائه داروی mRNA بود که فشار خون مادر را تا پایان بارداری کاهش داد و سلامت جنین و گردش خون در جفت را بهبود بخشید. علاوه بر این، در بدو تولد شاهد افزایش وزن نوزادان بودیم که نشان‌دهنده وجود مادر سالم و نوزادان سالم است. من در مورد این کار و مرحله فعلی آن بسیار هیجان‌زده هستم زیرا می‌تواند در آینده بسیار نزدیک یک درمان واقعی برای پره اکلامپسی در بیماران انسانی ارائه دهد.»
در حالی که توسعه بیشتر این درمان برای پره اکلامپسی و عرضه آن به بازار برای استفاده انسانی در افق این تیم تحقیقاتی است، سوینگل مجبور شد از ابتدا کار را شروع کند. او ابتدا باید آزمایش‌هایی با استفاده از موش‌های باردار و تعیین چگونگی ایجاد پره اکلامپسی در این مدل حیوانی را انجام می‌داد تا مقدمات را برای مرحله بعدی توسعه فراهم کند.
سوینگل نه تنها راهی برای درمان پره اکلامپسی شناسایی کرده است، بلکه درها را برای تحقیق در مورد درمان‌های LNP-mRNA برای پرداختن به سایر چالش‌های سلامت باروری باز می‌کند.
سوینگل می‌گوید: «به نظر می‌رسد که مطالعات نسبتاً کمی با mRNA LNPها در موش‌های باردار انجام شده است و در موش‌های مبتلا به پره اکلامپسی هیچ مطالعه‌ای انجام نشده است».
آن‌ها می‌خواهند این نانوذرات لیپیدی را روی حیوانات بزرگ‌تری مانند موش‌ها و خوکچه‌های هندی آزمایش کرده و بعد به سراغ آزمون بالینی روی انسان بروند.
