با ساخت دستگاه نانوسیالی جدیدی در دانشگاه متروپولیتن اوزاکا، هنر دستکاری مواد در مقیاس نانو وارد مرحله جدیدی می‌شود. این دستگاه قادر به دستکاری DNA منفرد است.
دستکاری DNA منفرد با یک ابزار نانوسیالی قابل انجام می‌شود
دستیابی به جاه‌طلبی‌های بزرگ نظیر استفاده از ذرات بسیار کوچک مانند مولکول‌ها، ویروس‌ها و نانوذرات، به‌عنوان بلوک‌های ساختمانی بنیادی برای ایجاد ماکرومولکول‌ها و مواد حیاتی، هدف مهمی در جامعه علمی قلمداد می‌شود. این کار مشابه ساخت ساختارهای پیچیده با لگو است. با این حال، تحقق این چشم‌انداز مستلزم غلبه بر موانع مهمی است.
مولکول‌ها در محیط‌های مایع به‌طور تصادفی و با سرعت‌های شگفت‌انگیزی حرکت می‌کنند. برای مقابله با این چالش‌ها، دستگاه‌های نانوسیال به عنوان یک راه‌حل انقلابی به کار گرفته شده‌اند. این ابزارهای پیشرفته دارای کانال‌های بسیار باریک هستند که از نظر قطر با اجسام نانومقیاس منفرد قابل مقایسه هستند و از فرآیندهای نانوسیال مانند مکانیسم‌های به دام انداختن برای کاهش حرکت تصادفی و تسهیل دستکاری دقیق استفاده می‌کنند. این پیشرفت محققان را قادر می‌سازد تا به طور مؤثر واحدهای نانومقیاس، از ویروس‌ها گرفته تا DNA و مولکول‌های کوچک منفرد را با دقت قابل‌توجهی انتقال داده و کنترل کنند.
ابزارهای نانوسیالی، برای دستکاری بلوک‌های ساختمانی به منظور ساخت ماکرومولکول‌ها و مواد ضروری به کار گرفته شده‌اند و دری برای پیشرفت‌های پیشگامانه در علم، مهندسی و صنعت باز کرده‌اند.
دکتر چانتی‌پمانی گفت: ««دستگاه‌های نانوسیال به‌عنوان ابزارهای انقلابی برای دستکاری دقیق اجسام کوچک در مقیاس نانو، نوید فرصت‌های بسیار زیادی را می‌دهند. من امیدوارم که کار ما کنجکاوی را برانگیزد و محققان بیشتری را تشویق کند تا در این زمینه نوظهور مشارکت کنند.»
