در واکسن ضدسرطانی که در روسیه ساخته شده احتمالا از فناوری mRNA و نانوذرات لیپیدی استفاده شده است، واکسنی که قرار است طی ماه‌های آتی وارد بازار این کشور شود.
روس‌ها واکسن ضدسرطان را به زودی عرضه می‌کنند
وزارت بهداشت روسیه اعلام کرد که واکسنی علیه سرطان ساخته است که از اوایل سال ۲۰۲۵ به صورت رایگان در روسیه توزیع می‌شود. آندری کاپرین، مدیر کل مرکز تحقیقات پزشکی رادیولوژی وزارت بهداشت روسیه، اخیراً این دستاورد را در رادیو روسیه اعلام کرده است.
ظاهراً از این واکسن برای درمان بیماران سرطانی استفاده خواهد شد و قرار نیست برای پیشگیری از سرطان به عموم مردم داده شود. این واکسن برای هر بیمار شخصی‌سازی خواهد شد.
الکساندر گینتسبورگ، مدیر مرکز تحقیقات ملی اپیدمیولوژی و میکروبیولوژی گامالیا در مسکو، گفته بود که این واکسن می‌تواند رشد تومور را سرکوب کرده و از گسترش سرطان جلوگیری کند.
در حال حاضر مشخص نیست که واکسن قرار است کدام سرطان‌ها را درمان کند، چقدر موثر است یا حتی نام واکسن چیست. از نظر علمی امکان‌پذیر است که نوعی واکسن برای هدف قرار دادن سرطان ساخته شده باشد. کشورهای دیگر در حال حاضر برای توسعه چیزی مشابه کار می‌کنند.
به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۳، دولت بریتانیا قراردادی را با یک شرکت بیوتکنولوژی آلمانی برای توسعه درمان‌های شخصی سرطان امضا کرد و شرکت‌های دارویی مادرنا (Moderna) و مرک‌اندکو ( Merck & Co) در حال حاضر روی واکسن سرطان پوست کار می‌کنند.
حتی در حال حاضر واکسن‌هایی در بازار وجود دارد که هدف آن‌ها جلوگیری از سرطان است، مانند واکسن‌های ضدویروس پاپیلومای انسانی (HPV) که به پیشگیری از سرطان دهانه رحم کمک می‌کند.
در آمریکا دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه فلوریدا در حال آزمایش واکسن mRNA شخصی برای سرطان مغز هستند.
مقاله‌ای که در ماه مه در مجله علمی Cell منتشر شد، نتایج یک آزمایش انسانی با چهار بیمار سرطانی را نشان می‌داد؛ این روش ابتدا روی چند سگ آزمایش شده بود. در این روش، از RNA تومور بیمار استفاده می‌شود. احتمال می‌رود که در واکسن روسی نیز از فناوری مشابه همین کار استفاده شده باشد. در این روش RNA استخراج شده از تومور بیمار، وارد نانوذرات لیپیدی شده و سپس سیستم ایمنی بدن نسبت به آن حساس می‌شود تا بدن آن را بیماری خطرناک قلمداد کند. محققان دریافتند که در کمتر از دو روز، سیستم ایمنی بدن بیماران به سلول‌های سرطانی پاسخ می‌دهد و شروع به حمله به آن‌ها می‌کند.
بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه یا برای مدت طولانی‌تر از حد انتظار بدون بیماری زندگی کردند. دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این درمان ممکن است یک گزینه مناسب برای ایمونوتراپی باشد.
