طراحی نانوذره استنشاقی برای مقابله با سرطان ریه

طراحی نانوذره استنشاقی برای مقابله با سرطان ریه

با الهام از نوعی صدف که پروتئین بسیار چسبنده دارد، محققان نانوذره‌ای را طراحی کردند که در بافت مخاطی ریه نفوذ کرده و می‌تواند خود را به تومور سرطان ریه برساند. این نانوذرات به صورت استنشاقی، حتی در منزل و بی‌نیاز از پزشک، قابل استفاده هستند.

پروفسور چا هیونگ جون از دانشگاه علم و صنعت پوهانگ (POSTECH) و تیم تحقیقاتی وی به همراه تیم پروفسور جو یون کی از موسسه همگرایی فناوری پیشرفته دانشگاه ملی کیونگ پوک اعلام کردند که به طور مشترک نانوذره‌ای طراحی کرده‌اند که قابل استنشاق بوده و می‌توان از آن برای درمان سرطان ریه استفاده کرد.

سرطان ریه یکی از کشنده‌ترین انواع سرطان است. تشخیص زودهنگام سرطان سلول غیرکوچک ریه که ۸۵ درصد از سرطان‌های ریه را تشکیل می‌دهد، دشوار است و درمان این بیماری را چالش‌برانگیز می‌کند. داروهای شیمی درمانی موجود معمولاً به صورت سیستمیک از طریق تزریق داخل وریدی تجویز می‌شوند و نه تنها سلول‌های سرطانی بلکه بافت‌های طبیعی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند و منجر به عوارض جانبی شدید می‌شوند.

«استنشاق درمانی» روشی است که داروها را مستقیم به ریه‌ها می‌رساند، این روش به تازگی به عنوان یک جایگزین برای شیمی‌درمانی مطرح شده است. با این حال، سد مخاطی در ریه‌ها و سلول‌های ایمنی مانع از تحویل اثربخش دارو می‌شود و اثربخشی درمان را کاهش می‌دهد.

این تیم تحقیقاتی با استفاده از پروتئین‌های صدف با چسبندگی قوی در زیر آب، نانو‌ذره‌ای با قابلیت چسبندگی بالا به بافت مخاطی طراحی کرده‌اند که مناسب برای درمان سرطان ریه است. با افزودن سیستئین، یک آمینو اسید که در بیوسنتز پروتئین‌ها استفاده می‌شود، چسبندگی این نانوذرات به شدت افزایش یافته و در عین حال آزادسازی انتخابی دارو را در اطراف سلول‌های سرطانی ریه ممکن می‌کند. به لطف زیست‌سازگاری، زیست‌تخریب‌پذیری و سازگاری ایمنی پروتئین صدف، آن‌ها ایمنی این محصول را بهبود بخشیدند و زمان ماندگاری عامل ضدسرطان را افزایش دادند.

این فناوری به بیماران این امکان را می‌دهد که به راحتی دارو را از طریق استنشاق، بدون مراجعه به بیمارستان مصرف کنند، در نتیجه کیفیت زندگی بیماران سرطانی را بهبود دهند و دسترسی به درمان سرطان ریه را افزایش دهند.

پروفسور چا هیونگ جون خاطرنشان کرد: «این فناوری به طور قابل توجهی به افزایش دقت و کارایی درمان سرطان ریه و در عین حال بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می‌کند.»