کارآفرینان که غالباً انسان‌هایی خوش‌فکر و ایده‌پرداز می‌باشند، به دلیل آنکه ایده‌ای نو را ارائه کرده‌اند و همواره ایده‌های نو دارای خطرپذیری ذاتی می‌باشند، در این صورت حمایت‌کنندگان از این ایده نیز، در این خطرپذیری سهیم می‌باشند. درست است که سرمایه‌گذار خطرپذیر در مرحله‌ای وارد بازار می‌شود که ایده نو از آزمایش اولیه موفق بیرون آمده است، اما همچنان خطراتی چون ابهام در تمایل و کشش بازار نسبت به این محصول، ریسک نقدینگی و هزینه فرصت ازدست‌رفته وجود دارد. پس از عرضه به بازار و رشد شرکت به عبارتی هنگامی که شرکت توانست روی پای خود بایستد، دیگر این بانک‌ها هستند که وارد زنجیره حمایتی می‌شوند. این خود نشان‌دهنده این است که میزان ریسک پایین آمده است.
