یک مترجم دیجیتالی متشکل از دو نانولوله کربنی است که به وسیله یک مولکول آلی به هم وصل شده‌اند. چنین ساختاری بسیار کوچک‌تر از مدارات مجتمع معمول است. محققان مرکز علوم نانوی دانشگاه کالیفرنیا در حال غلبه بر یکی از بغرنج‌ترین موانع پیشرفت الکترونیک مولکولی یعنی استفاده از مولکول‌های منفرد در ساخت ابزارها و استفاده از خصوصیات الکتریکی و شیمیایی آنها هستند.
