محققان دانشگاه میشیگان با روش رشد لایه به لایه کپسول‌های پلیمری؛ فرآیندی برای بدام انداختن داروهای نانوبلوری که حلالیت ناچیز دارند، به دست آورده‌اند. فناوری لایه به لایه اجازه می‌دهد تا با دقت، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی ویژه کپسول را برای انتقال دارو به مکان‌های مشخص و بهینه کنترل شوند.
داروی ضدسرطان مبتنی بر نانوبلورهای پوشیده از پلیمر
محققان دانشگاه میشیگان با روش رشد لایه به لایه کپسول‌های پلیمری؛ فرآیندی برای بدام انداختن داروهای نانوبلوری که حلالیت ناچیز دارند، به دست آورده‌اند. فناوری لایه به لایه اجازه می‌دهد تا با دقت، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی ویژه کپسول را برای انتقال دارو به مکان‌های مشخص و بهینه کنترل شوند.
James Baker و همکارانش راهکار لایه به لایه را برای ساخت نانوکپسول‌های دکستران حاوی عامل ضدسرطان ۲-متوکسی استرادیول (۲-ME)، (مولکولی که در آب نامحلول است و رسانش آن به تومورها مشکل‌زا است) استفاده کرده‌‌اند.۲-ME همچنین به سرعت توسط بدن به شکل دیگری که فعالیت ضدسرطانی کمی دارد متابولیزه می‌گردد.
بنا به این گزارش در نشریه Molecular Pharmaceutics، محققان نانوبلورهای دارو را با مولکول‌های چربی باردار روکش دادند، که طرف چرب این پوشش به سطح نانوبلورهای دارو چسبیده است، در حالی که طرف باردار آن باعث ایجاد سطحی، برای رسوب‌دهی لایه‌های پلیمری دکستران می‌شود. آزمایش‌ها با سلول‌های سرطانی تیروئید نشان داد که بلور‌های داروی کپسول شده، همه فعالیت‌های ضد سرطانی دارو را حفظ کرده است.
محققان این فرمولاسیون را در تومورهای موش‌ها آزمایش کردند. آنها همچنین این تحقیقات را با پوشش‌های پلیمری مختلف، به منظور اندازه‌گیری اثر بار سطح کپسول و دیگر خصوصیات شیمیایی مؤثر بر پارامترهای دارورسانی مانند هدف‌گیری تومور و توزیع زیستی دارو انجام دادند.
