دهمین همایش علوم دارویی ایران، سی‌‌ام تا دوم شهریور ماه سال ۱۳۸۵ در تالار همایش‌های صدا و سیما به همت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با حضور جمع کثیری از محققان و علاقه‌مندان برگزار شد.
برگزاری میزگرد فناوری نانو در دهمین همایش علوم دارویی ایران
دهمین همایش علوم دارویی ایران، سی‌‌ام تا دوم شهریور ماه سال ۱۳۸۵ در تالار همایش‌های صدا و سیما به همت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با حضور جمع کثیری از محققان و علاقه‌مندان برگزار شد.
یکی از نشست‌های این همایش به فناوری نانو اختصاص داشت، که در آن دو تن از اساتید دانشگاه‌های روسیه و یکی از محققان هندی سخنرانی کردند و در ادامه میزگردی درباره روند حرکتی فناوری نانو در کشور و تأثیر آن بر علوم پزشکی و داروسازی برگزار شد.
در بخش اول این پنل سه سخنرانی توسط محققان خارجی به نحو زیر انجام شد:
۱- آقای دیمیتری کوزنتسوف از مؤسسه شیمی فیزیک آکادمی علوم روسیه:
Treating the cell energy metabolism disorders: a Fullerene based ” smart nanoparticles” For [Mg-25] targeting towards the hypoxia damaged myocardium”
۲- خانم آسمیتا پرابون از دانشگاه NCL هندوستان:
“Mystery and miracles of metal – based ayurvedic drugs, bhasmas, in pharmaceutical science
۳- آقای ایگور تروشکو از دانشگاه مسکو روسیه:
“Fullerenes, Carbon Nanotubes, and their organic Derivatives: synthesis of pharmacologically active nanostructures”
در بخش دوم این پنل، میزگردی جهت بررسی وضعیت فناوری نانو در ایران و تأثیر آن بر علوم‌پزشکی و داروسازی با حضور آقایان مهندس سلطانی، دکتر رضایت، دکتر سرکار، دکتر حمیدی و دکتر مدرسی برگزار شد.
تعدادی از سؤالاتی که در این میزگرد مطرح گردید عبارت بودند از:
۱- جایگاه و وضعیت ایران در بین کشورهای مختلفی که در فناوری نانو فعالیت می‌کنند، چگونه است؟
۲- چرا اولویت وزارت بهداشت در فناوری نانو درمان سرطان است؟
۳- نحوه آموزش نیروی انسانی در فناوری نانو باید چگونه باشد؟
۴- سرنوشت نانوذراتی که در بدن به دام می‌افتند چیست؟
۵- آیا نباید راجع به سمّیت نانو ذرات پیش از تولید، مطالعه کرد؟
جمع‌بندی از مطالب ذکر شده و پاسخهای سوالات فوق در این میزگرد به شرح زیر می‌باشد:
۱- اشاره به ضرورت نیروی متخصص در فناوری و علوم نانو؛
۲- اشاره به اهمیت بازار نانو و نانوپزشکی به طور جدی؛
۳- اشاره‌ای به رشد جدی، پر افتخار و شوق برانگیز تولید علم نانو در کشور؛
۴- انجام حمایت از پروژه‌های مأموریت‌گرا و تحقیقاتی به جای فرصت‌های مطالعاتی؛
۵- نظارت مستمر بر اجرای برنامه‌های وضع شده و تخصیص اعتبارات لازم؛
۶- لزوم توجه به تعریف پایان‌نامه‌های دانشجویی و تحقیقات در نانوپزشکی در داخل کشور؛
۷- لزوم توجه به تکمیل چرخه علم تا ثروت در فناوری نانو.
