محققان دانشگاه تل‌آویو و دانشگاه Hebrew نانوکابل‌های هم‌محور را با استفاده از نانولولههای پپتیدی خودآرا که به عنوان الگو هستند تهیه کردند. این تیم مذکور نانولولههای پپتیدی را با طلا روکش داده و هسته‌های آنها را از فلز نقره پرکردند.
استفاده از نانولولههای پپتیدی به عنوان نانوکابل‌های هم‌محور
محققان دانشگاه تل‌آویو و دانشگاه Hebrew نانوکابل‌های هم‌محور را با استفاده از نانولولههای پپتیدی خودآرا که به عنوان الگو هستند تهیه کردند. این تیم مذکور نانولولههای پپتیدی را با طلا روکش داده و هسته‌های آنها را از فلز نقره پرکردند.
Ehud Gazit از دانشگاه تل‌آویو دراین باره گفت “مطالعات قبلی ما و گروههای دیگر ثابت کرد که از مولکول‌های زیستی می‌توان به عنوان یک الگوی مناسب جهت تشکیل نانوسیم‌های فلزی بهره برد. در این جا ما یک گام به سوی کاربرد عملی آنها برداشته‌ایم و ثابت کردیم که توانایی نانولولههای پپتیدی این امکان را فراهم می‌سازد تا بتوان از آنها نانوسیم‌های فلزی هم‌محور چند لایه ساخت.
این محققان از پپتیدی‌های دی فنیل‌آلانین به عنوان نانولولههای پیتیدی خودآرا استفاده کردند. آنها دریافتند که برخی از پپتیدها می‌توانند به نانولولهها از طریق خودآرایی تبدیل شوند.
این کشف زمانی انجام شد که آنها به دنبال تشکیل لیف‌های آمیلوئیدی از پروتئین‌ها که به عنوان یک فاکتور کلیدی در بیماری‌های انسانی مانند آلزایمر و دیابت نوع ۲ شناخته شده است، بودند. این تیم با احیای محلول نیترات نقره درون حفره‌های خالی لوله‌ها، نقره را درون پپیتدها پر کردند. جهت روکش‌دهی لایه خارجی نانولولهها به وسیله طلا، محققان از اتصال‌دهنده‌های پپتیدی استفاده کردند، که شامل یک دی‌فنیل‌آلانین برای پیوند سطح نانولولههای پپتیدی و یک سیستئین دارای گروه تیول که قابلیت چسبیدن به نانوذرات طلا را دارد می‌باشد. این تیم با این پپتیدهای اتصال دهنده نانوذرات طلا به قطر ۴/۱ نانومتر را به سطح نانولولهها پیوند زدند.
این نانوذرات طلا سپس به عنوان هسته سایت‌های موجود در سطح لوله برای رسوب‌دهی الکترولس یون‌های فلزی عمل می‌کند. با این روش این تیم موفق به روکش‌دهی طلا به دور نانولولهها با ضخامت ۲۰ نانومتر شدند. نتیجه نهایی این روکش‌دهی افزایش خاصیت الکترومغناطیسی نانولولهها در حضور میدان مغناطیسی می‌باشد.
Gazit معتقد است ساختارهای کمپلکسی نانومقیاس مشتق شده از مولکول‌های زیستی باعث افزایش کاربردهای از آن جمله الکترونیک مولکولی، نانوحسگرهای زیستی و آزمایشگاههای روی یک تراشه اشاره کرد.
این گروه نتیجه کار خود را در نشریه letters Nano منتشر کردند.
