علی‌رغم مطالعات زیاد انجام گرفته روی مکانیزم تشکیل C60 و فولرین‌های بزرگتر مرتبط با آن، امّا هنوز این مکانیزم به طور کامل شناخته نشده است. به منظور مشخص شدن مکانیزم خودآرایی اتمی این مواد، یک شبیه‌سازی دینامیکی مولکولی شیمی کوانتومی در دمای بالا روی سیستم‌های مدل بخار کربنی که در ابتدا شامل مولکول‌های C2 بوده‌اند صورت گرفته است.
معماری تشکیل C60
علی‌رغم مطالعات زیاد انجام گرفته روی مکانیزم تشکیل C60 و فولرین‌های بزرگتر مرتبط با آن، امّا هنوز این مکانیزم به طور کامل شناخته نشده است. به منظور مشخص شدن مکانیزم خودآرایی اتمی این مواد، یک شبیه‌سازی دینامیکی مولکولی شیمی کوانتومی در دمای بالا روی سیستم‌های مدل بخار کربنی که در ابتدا شامل مولکول‌های C2 بوده‌اند صورت گرفته است.
این شبیه‌سازی یک مکانیزم پیوسته را برای نحوه خودآرائی طبیعی قفس‌های بسیار منظم فولرین تحت شرایط غیرتعادلی آشکار می‌سازد. این مکانیزم به دنبال یک سری فرآیندهای برگشت‌ناپذیر از پلی‌مریزاسیون مولکول‌های C2 تا تحریک ارتعاشی فولرین‌های بسیار بزرگ صورت می‌گیرد، به نحوی که با تبخیر مولکول‌های C2 منقبض شده و به کره‌های کوچک‌تر تبدیل می‌شوند. گونه‌های C60 و C70 کوچکترین و از لحاظ سنتیکی پایدارترین گونه‌های فرآیند انقباض هستند.
این محققان نشان دادند که انرژی پتانسیل مرتبط با رشد قفس فولرین بسیار بزرگ که با متوسط انحنای خوشه‌ای اندازه‌گیری شده، همواره رو به کاهش است و این موافق با تئوری عملکردی دانسیته می‌باشد.
این مکانیزم تشکیل فولرین بهترین مثال برای خودآرائی دینامیکی است که به سمت ساختارهای پراکنده، دور از حالت تعادلی ترمودینامیکی، رهبری می‌کند و این روش کوچک‌سازی ساختارهای بسیار بزرگ، یک توضیح واقعی از توزیع اندازه قفس‌ها در یک فرآیند بهینه‌سازی تصادفی سازگار با چندین مشاهدات آزمایشگاهی مهم، ارائه می‌دهد.
