پتانسیل استفاده از پوشش‌های سطحی آنتی میکروبی باعث استفاده شایع آنها در صنایع مختلف، مانند پزشکی، که آلودگی‌های موجود در ادوات تجهیزات آن موجب وارد آمدن هزینه‌های هنگفت می‌گردد، صنعت ساختمان و بسته‌بندی مواد غذایی گردیده است. محققان آلمانی روشی جدید برای تولید پوشش‌های نانوکامپوزیتی پلیمری/ فلزی با خاصیت آنتی‌‌میکروبی ارائه دادند که در آن نانوذرات طلا و نقره در لایه سطحی نازکی کنار هم قرار گرفته‌اند. این پوشش جدید خواص میکروب‌کشی فوق‌العاده‌ای از خود به نمایش گذاشته است.
پوشش‌های نانوکامپوزیتی آنتی‌باکتریال حاوی نانوذرات نقره و طلا
پتانسیل استفاده از پوشش‌های سطحی آنتی میکروبی باعث استفاده شایع آنها در صنایع مختلف، مانند پزشکی، که آلودگی‌های موجود در ادوات تجهیزات آن موجب وارد آمدن هزینه‌های هنگفت می‌گردد، صنعت ساختمان و بسته‌بندی مواد غذایی گردیده است. محققان آلمانی روشی جدید برای تولید پوشش‌های نانوکامپوزیتی پلیمری/ فلزی با خاصیت آنتی‌‌میکروبی ارائه دادند که در آن نانوذرات طلا و نقره در لایه سطحی نازکی کنار هم قرار گرفته‌اند. این پوشش جدید خواص میکروب‌کشی فوق‌العاده‌ای از خود به نمایش گذاشته است.
فیلم‌های نازک حاوی نقره اولین گزینه‌های انتخابی برای این منظور هستند. نقره به عنوان یکی از قدیمی‌ترین عوامل میکروب‌کش شناخته شده است. یون‌های نقره عامل بازدارنده‌ای در برابر آنزیم‌های باکتری‌ها دارند و همچنین باعث جلوگیری از اتصال باکتری‌ها به DNA می‌گردند. نقره به صورت کاملاً مؤثر علیه باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دکتر Vladimir Zaporojtchenko عضو هیأت علمی دانشگاه Kiel آلمان می‌گوید: ما یک فرآیند جدیدی برای رسوب لایه نازک روی سطح ابداع کردیم که سطح را در برابر رشد باکتری‌ها مصون نگه می‌دارد، این فیلم نازک نانوکامپوزیتی دارای ذرات نقره درون یک ماتریکس فلوئوروپلیمری می‌باشد. با رسوب خوشه‌های طلا درون لایه نازک، خاصیت میکروب‌کشی نقره به شدت افزایش یافت. کارایی بالای یون‌های نقره موجود در این پوشش را می‌توان به ترکیب خوشه‌های نقره با خوشه‌های نجیب طلا نسبت داد.
تاکنون محصولات مبتنی بر نقره جهت جلوگیری از نفوذ باکتری‌ها مدنظر بوده‌اند. هر چند گاهی نتایج به دست آمده ناامید کننده یا کاملاً موفق بوده است. یون‌های نقره رایج مانند نیترات نقره در محیط‌های سیال زیستی به دلیل تشکیل کمپکس‌های غیرفعال زیستی سریعاً غیرفعال می‌شوند. روش‌های دیگر مانند بارورسازی نقره در حجم توده‌ای، موجب ناکارامدی استفاده از ذرات نقره بارورشده گران‌قیمت می‌شود و از طرفی به دلیل پراکندگی زیاد مواد در حجم بالا کارآیی خاصیت میکروب‌کشی آن کاهش می‌یابد، در نتیجه مقادیر زیادی از نقره بدون استفاده می‌ماند. این محققان توانستند با این روش پوشش‌های کامپوزیتی نازک با ضخامت‌های مختلف به دست آورند.
این محققان نتایج کار خود را در مقاله‌ای با عنوان
“Physico-chemical and antimicrobial properties of co-sputtered Ag–Au/PTFE nanocomposite coatings”
در مجله Nanotechnology, September11, 2006 منتشر کردند.
