محققان دانشگاه Clemson آمریکا، از نانولولههای کربنی تکجداره دارای روکش شکر به عنوان داربستی برای جمعآوری هاگهای سیاه زخم (باسیلهای سیاه زخم) استفاده کردند. در نتیجه باعث جمعآوری هاگها به اندازه ۱۰ میکرومتر شد که منجر به استنشاق کمتر آنها شد.
به دام انداختن هاگهای سیاه زخم با کمک نانولولههای کربنی روکشدار
محققان دانشگاه کلمسون آمریکا، از نانولولههای کربنی تکجداره دارای روکش قند، به عنوان داربستی برای جمعآوری هاگهای سیاهزخم (باسیلهای سیاهزخم) استفاده کردند که باعث جمعآوری هاگها به اندازه ده میکرومتر شد و استنشاق آنها را نیز کمتر ساخت. |
هاگ های Anthrax وارد شده درون نانولوله های کربنی روکش داده شده با شکر |
Ya-Ping Sun، از دانشگاه کلمسون، معتقد است: که پودر هاگهای سیاهزخم، از طریق استنشاق وارد ریهها شده، باعث مرگ و میر میشوند. ما در این تحقیق با وارد کردن عاملی، هاگهای سیاهزخم را به هم چسبانده، ورود آنها را به درون مجاری ریز مشکل ساختیم. این محققان در ابتدا از نانولولههای کربنی به عنوان داربستهای یکبعدی منحصربهفرد نیمهانعطافپذیر استفاده کردند؛ این نانولولهها با چسبیدن به سلولهای عوامل بیماریزا مانند E. Coli O157: H7 آنها را جمعآوری میکنند. (E. Coli، میتواند باعث مسمومیت غذایی شود) . محققان، مونوساخاریدهای به دست آمده از مانوز یا گالاکتوز را به نانولولههای کربنی متصل کردند. این نانولولهها به کربوهیدراتهای قرار گرفته روی سطح هاگ های سیاه زخم، شامل رامنوز (قندی به فرمول C6H12O5) یا ۳-متیل رامنوز یا گالاکتوز آمین، متصل شدند. این کار با کمک کاتیونهای کلسیم دوظرفیتی انجام شد و امکان مشاهده کلوخه های حاصل با چشم غیرمسلح نیز فراهم شد. این فرایند تشکیل کلونیهای سیاهزخم را تا ۷/۹۷ درصد کاهش داد. استفاده از نانوکرههای پلیاستایرن متصلشده به این مولکولهای قند، باعث تجمع هاگ های سیاهزخم نمیشود، در حالی که همین نانوکرهها حلقههای E. Coli را به هم میچسباند. Sun معتقد است عمل نانولولهها در تجمع هاگ ها منحصربهفرد است، این فرایند نیازمند نوعی چیدمان از کربوهیدراتهاست تا برهمکنش میان سطح هاگ با آن اتفاق بیفتد، این قابلیت در نانولولهها به اثبات رسیده است. Sun میگوید: “این گروه نیازمند تأیید روشهای مشابه برای هاگهای کشندهتری مانند Ames هستند”. وی میافزاید ما مایل به دنبال کردن جنبههای مختلف این فناوری هستیم |