افزایش سرعت بهبود زخم با نوار زخم‌بندی مبتنی بر فناوری‌نانو

اولین تست‌های بالینی روی نوار زخم‌بندی تسریع‌کننده بهبود زخم‌، در حال اتمام است. محققان دانشگاه Akron محصولی که سال‌هاست در حال ساخت آن بوده‌اند، را به مرحله تجاری‌سازی نزدیک‌تر کرده‌اند. پروفسور دانیل اسمیت و دارل رنکر با استفاده از الکتریسیته، فیبرهای پلیمری فوق‌العاده ظریفی را بافته‌ و به آنها مواد شیمیایی افزوده‌اند که موجب اکسیژن‌رسانی به زخم می‌شوند.

۳۰ دی- اولین تست‌های بالینی روی نوار زخم‌بندی تسریع‌کننده
بهبود زخم‌، در حال اتمام است. محققان دانشگاه Akron محصولی که سال‌ها در حال ساخت
آن بوده‌اند، را به مرحله تجاری‌سازی نزدیک‌تر کرده‌اند. پروفسور دانیل اسمیت و
دارل رنکر با استفاده از الکتریسیته، فیبرهای پلیمری فوق‌العاده ظریفی را بافته‌ و
به آنها مواد شیمیایی افزوده‌اند که موجب اکسیژن‌رسانی به زخم می‌شوند.
این نوار زخم‌بندی نانوفیبری به طور خاص برای بیماران دیابتی مفید است زیرا می‌تواند
گاز اکسید نیتروژن روی زخم آزاد کند که در بدن بیماران دیابتی به طور طبیعی به قدر
کافی تولید نمی‌شود در صورتی که این گاز برای ترمیم زخم‌ها لازم و حیاتی است. از
مزایای دیگر این فیبرهای تنیده شده با الکتریسیته می‌توان به ارزان بودن، سبک و
الاستیک بودن آن اشاره کرد همچنین این فیبرها با هر نوع زخمی هاهنگ می‌شوند و به آن
نمی‌چسبند.
اوّلین تست‌های این نوار زخم‌بندی روی انسان در کلمبیا در حال اتمام است. این کشور
آمریکای جنوبی به این دلیل انتخاب شد که به راحتی می‌توان افرادی را یافت که از زخم‌های
انگلی رنج می‌برند. این محققان امیدوارند که نتایج این تست‌ها FDA را برای انجام
تست‌های بالینی در ایالات متحده متقاعد کند!
این دانشگاه در شهر مینیسوتا برای ساخت این نوارهای زخم‌بندی شرکتی تأسیس کرده است
اما نتایج تست‌ها آنها را به تولید نوارهای زخم‌بندی در کلمبیا ترغیب کرده است. این
شرکت که اسمیت هنوز مایل به شناخته شدنش نیست، به سبب دریافت جایزه‌ای در همین حوزه
اعتباری کسب کرده است. او پیش‌بینی می‌کند که این نوار زخم‌بندی حداکثر تا سال ۲۰۰۸
برای تولید آماده گردد. اسمیت معتقد است، شرکتی که این نوارهای زخم‌بندی را می‌سازد
ده‌ها میلیون عدد از آنها را خواهد ساخت که مورد تقاضای بسیاری از کارگران مشاغل
سخت خواهد بود و این شانس بزرگی برای کار در این کشور است.
به گفته اسمیت این دانشگاه در حال کار روی انواع دیگری از محصولات نانوفیبری است که
احتمالاً یک کارخانه می‌تواند همه آنها را تولید کند.