هدف‌گیری تومور توسط نانوذرات

گروهی از محققان کره‌ای در تلاش برای تعیین عوامل موثر در برتری
نانوذرات نسبت به یکدیگر در هدف‌گیری‌ تومورها، مطالعه اتمی سیستماتیک را روی هدف‌گیری
تومورها به وسیله یکسری نانوذرات خودآرا انجام داده‌اند. نتیجه این آزمایش‌ها چندین
عامل را که در تعیین خصوصیات یک ذره در هدف‌گیری تومور نقش اساسی بازی می‌کنند،
مشخص کرد.
این گروه تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور سانگ یون کیم، از دانشگاه پزشکی کالج Ulsan
سئول، مطالعات‌شان را بر روی مواد شیمیایی که تمایل به خود آرایی دارند، متمرکز
کرده‌اند. راهبرد اصلی‌کار آنها چسباندن مولکول‌های آبگریز به انواع مختلفی از
پلیمر‌های آب‌دوست بود. به ‌طور کلی پلیمرهایی که دارای هر دو جز آب‌دوست و آب‌گریز
باشد، به‌صورت خودآرا متمایل به ایجاد ساختارهایی هستند، که در آنها ناحیه‌های آب‌گریز
با یک غشاء آب‌دوست احاطه می‌شوند.
برای ردیابی توزیع این نانوذرات مختلف، این محققان آنها را با ید-۱۳۱ (I131)
رادیواکتیو نشان‌گذاری کردند. بعد از تعیین پایداری یک نانوذره معین در پلاسمای
انسان، این محققان نانوذره نشان‌دار شده را به موش دارای تومور تزریق کردند. اندازه‌گیری‌های
رادیوگرافی نشان داد که این نانوذرات محدوده وسیعی از خواص دارویی و هدف‌گیری تومور
را نمایش می‌دهند. از یافته‌های غیر منتظره و جالب توجه این بود که بیشتر ذرات طول
عمر نسبتاً کوتاهی، معمولاً کمتر از چندین ساعت، در رگ‌های خونی داشتند و پایداری
بسیاری از آنها در بدن کمتر از انتظاراتی بود که براساس پایداری آنها در سرم وجود
داشت.
همان طور که انتظار می‌رفت، آن دسته از ذراتی که توانایی گریز از منافذ رگ‌های خونی
اطراف تومورها را داشتند و سرعت جذب آنها به وسیله سلول‌ها نیز بالا بود، برای هدف‌گیری
تومورها مناسب‌تر بودند.
از بین تمام نانوذراتی که این محققان تولید کردند یکی از آنها برای هدف گیری
تومورها بسیار بهتر بود. این نانوذره حاوی پلیمر chitosan (به دست آمده از پوست سخت
پوستان) بود و به مولکول رنگی فلوئورسانتِ fluorescein isothiocyanate که با عنوان
FITC شناخته می‌شود، متصل بود. این نانوذره با ضخامت میانگین۱۵۰ نانومتر بیشترین
طول عمر را در رگ‌های خونی داشت و سه روز پس از تزریق به طور واضح تومورها را مشخص
نمود. مطالعه بافت تومور‌ها به وسیله میکروسکوپ الکترونی نشان داد که نانوذرات نه
تنها سلول‌های بدخیم را احاطه می‌‌کنند، بلکه داخل این سلول‌ها انباشته می‌شوند.

نتایج این کار در مقاله‌ای با عنوان:
In vivo tumor targeting and radionuclide imaging with self-assembled
nanoparticles: Mechanisms, key factors, and their implications.
در مجله Biomaterials منتشر شده است و چکیده آن در PubMed موجود است.