با استفاده از یک توپولوژی کوچک و چند پیوند «تیول»، دانشمندان موفق به «پوشش دهی» یک نانو ذره طلا با هزاران اتم شدند و سبب شدند که این سامانه نظیر یک اتم دو منظوره بکار گرفته شود.
عملکرد نانوذرات نظیر اتمها است
|
با استفاده از یک توپولوژی کوچک و چند پیوند «تیول»، دانشمندان موفق به «پوشش دهی» یک نانو ذره طلا با هزاران اتم شدند و سبب شدند که این سامانه نظیر یک اتم دو منظوره بکار گرفته شود. انتقال از یک جرم چند بنیانی به بلوکهای منظم سازه‌ای دو کاره، از طریق ذراتی صورت گرفت که با یکدیگر در قالب یک رشته ظریف طلائی قلاب شده بودند. این نانو ساختار معادل یک «پلیمر» است. به منظور نهادینه کردن یک پیوند دو گانه منظم در یک زمینه نانو ذره‌ای، پژوهشگران از توپولوژیی سود بردند که توپولوژیست‌ها به آن «تئوریhairy- ball » می‌گویند. به طور ساده این تئوری بیان می‌کند که اگر شما کره‌ای را در نظر بگیرید که در «مو» پوشیده شده است. غیر ممکن است که موهائی که در موقعیت «تخت» قرار گرفته‌اند شانه شود. اهمیت ندارد که شما چه بکنید، دو مو در موقعیت متضاد بر روی کره در حالت عمودی خواهند ایستاد. با اعمال تئوری فوق به نانو ذرات طلائی و کروی پوشش داده شده با یک طرح اختلاط ازدو نوع پیوند «تیولی»، در نقش مو، پژوهشگران استدلال می‌کنند که می‌توانند «تیول»هائی که در موقعیت متضاد (قطبی) هستند را با زنجیره تیولی اسید کربوکسیلیک که در نقش ترمینال خواهد بود، جارو کنند. می‌دانیم که مبادله واکنش در آن موقعیت، چند مرتبه سریعتر از سایر موقعیت‌ها خواهد بود. با یک زنجیره‌ی اسیدی عملگر در هر یک از قطب‌ها، ذره به صورت انتخابی با سایر ملکولها پیوند می‌یابد و بهر حال اتم دوارزشی خلق می‌شود. یکبار که «جاروی تیولی» انجام شد، گروه با «چگالش»ذرات دو ارزشی با ۱، ۶ دی آمینوهگزان توانستند مواد شبه پلیمری، تا ۲۰ نانو ذره درازا، برپا کنند. مرسوم سازی این «بنیان» در حوزه‌ی «نانوسازه‌ها» از طریق عملگر انتخابی «وجه»یا«لبه» یک پیشرفت اساسی و بنیادی است که کنترل پذیری معماری سازه‌های نانوئی را یک گام به جلو رانده است. و به مفهوم گذر از فضای اتمی به فضای مولکولی است. |
