با استفاده از یک پلیمر که تحت شرایط اسیدیته درون سلولهای تومور، غیر پایدار می شود، پژوهشگران موفق به ایجاد یک نانو ذره «هسته ـ غشائی» شدند که قادر به دارو رسانی به تومورها است.
طراحی نانو ذرات حساس به حرارت و «اسیدیته» جهت تومورهای هدف
|
با استفاده از یک پلیمر که تحت شرایط اسیدیته درون سلولهای تومور، غیر پایدار می شود، پژوهشگران موفق به ایجاد یک نانو ذره «هسته ـ غشائی» شدند که قادر به دارو رسانی به تومورها است. این نانوذره بر مکانیزم خودآرائی استوار است و دارای خاصیت‌های سازگاری با بدن است. سیر ساخت این نانو ذرات به صورت زیر بود: در ابتدا یک پلیمر سازگار با بدن در قالب نانو ذره‌ای که در اسیدیته محیط خارج سلولی پایدار باشد و در اسیدیته محیط داخلی سلولهای تومور ناپایدار باشد ساخته شد. زمانی که نانو ذرات ناپایدار می شوند، آن‌ها مولکول‌های داروئی جداشده را در محیط هیدرو فوبیک یا آب ترس هسته شان رها می‌کنند این هسته هیدرو فوبیک محیط تطبیق‌پذیری جهت داروهای غیر محلول نظیر Doxorubicin و Paclitaxel فراهم می‌آورند. به منظور هدف‌گیری سلولهای تومور پژوهشگران روشی را ابداع کردند که اسید فولیک را به پوسته خارجی این نانو ذرات به طریقه شیمیایی الصاق می کنند اسید فولیک با یک گیرنده پیوند می‌یابد که بر روی سطوح بسیاری ازانواع سلولهای تومور قادر به بسط یافتن است آزمایشات نشان داد که این نانو ذرات سریعاً به وسیله سلولهای تومور هدف گرفته می شوند اما بوسیله سلولهای سالم یا سلولهای توموری که حامل گیرنده اسید فولیک نبودند ، هدف گرفته نمی‌شدند این آزمایشات پتانسیل بالای نانو ذرات را در داروسانی هوشمند نشان داد. |
