دانشمندان چینی می‌گویند نانوشاخ‌های کربنی ابزارهای حمل موثری برای انتقالات میان‌سلولی هستند. محققان دانشگاه تیانجان و نانکای روش ساده‌ای برای جداسازی نانوتوده‌ها یافته‌اند که می‌تواند بر مشکل عدم حلالیت در آب غلبه کرده و از توده‌ای شدن ناخواسته در مقیاس میکرو جلوگیری کند.
استفاده از نانوشاخ‌های کربنی برای رسانش
|
دانشمندان چینی می‌گویند نانوشاخ‌های کربنی ابزارهای حمل موثری برای انتقالات میان‌سلولی هستند. محققان دانشگاه تیانجان و نانکای روش ساده‌ای برای جداسازی نانوتوده‌ها یافته‌اند که می‌تواند بر مشکل عدم حلالیت در آب غلبه کرده و از توده‌ای شدن ناخواسته در مقیاس میکرو جلوگیری کند. یک نانوشاخ کربنی شبیه یک نانولوله کربنی تک‌جداره چاق است که یک انتهای آن بسته شده و به شکل یک شاخ یا یک مخروط در آمده است. نیروهای وان‌دروالسی قوی باعث می‌شود این نانوشاخ‌ها کنار هم جمع شده و به صورت یک توده شبیه گل کوکب با قطر کمتر از ۱۰۰ نانومتر درآیند. فنگ‌بوآ ژانگ از دانشکده مهندسی و فناروی شیمیایی در مصاحبه با nanotechweb.org گفت: «این ساختار مجزا و مشخص باعث می‌شود نانوشاخ‌های کربنی در زمینه انتقالات میان‌سلولی مزایایی نسبت به نانوذرات، نانومیله‌ها، و نانولوله‌ها داشته باشند. نانوشاخ‌ها مساحت سطحی بالا و حفرات فراوانی برای جذب و نگهداری عوامل درمانی، ژن‌ها، یا پروتئین‌ها دارند». محققان بر این باورند که نانوشاخ‌های کربنی در مقایسه با نانولوله‌های کربنی سازگاری زیستی بسیار بهتری خواهند داشت، چرا که می‌توان نانوشاخ‌های کربنی با خلوص بالا را بدون حضور کاتالیزورهای فلزی تهیه کرد. |
