مهندسان دانشگاه گلاسکو در حال طراحی نوع جدیدی از کاوشگران فضایی هستند: ابزارهای کوچکی که می‌توانند تغییر شکل داده و همانند غبار توسط باد حمل شوند؛ در عین حال این ابزارها آنقدر باهوش هستند که ارتباط برقرار کرده، به شکلی منظم پرواز کرده و اندازه‌گیری‌های علمی را انجام دهند.
کاوش جهان توسط نانوکاوشگرها
| مهندسان دانشگاه گلاسکو در حال طراحی نوع جدیدی از کاوشگران فضایی هستند: ابزارهای کوچکی که می‌توانند تغییر شکل داده و همانند غبار توسط باد حمل شوند؛ در عین حال این ابزارها آنقدر باهوش هستند که ارتباط برقرار کرده، به شکلی منظم پرواز کرده و اندازه‌گیری‌های علمی را انجام دهند. ذرات غبار هوشمند از یک ردازشگر راینه‌ای تشکیل شده‌اند که حدود یک میلیمتر قطر داشته و توسط یک غلاف پلیمری پوشانده شده‌اند. این غلاف پلیمری می‌تواند با اعمال یک ولتاژ کوچک چروکیده و کوچک شود و یا اینکه صاف شده و متورم گردد. چروکیده شدن سطح پلیمر بدین معناست که سطح غبار هوشمند کشیدگی بیشتری پیدا کرده و در نتیجه در ارتفاعات بیشتری پرواز می‌کند؛ برعکس، متورم شدن سطح پلیمر به معنای فرورفتن بیشتر غبار در هواست. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که با استفاده از چروکیده و متورم کردن سطح غبار هوشمند می‌توان آن را حتی در حضور بادهای چرخشی نیز به سمت یک هدف معین هدایت کرد. این غبارهای هوشمند می‌توانند با استفاده از یک شبکه بی‌‌سیم با یکدیگر ارتباط برقرار کرده وشبکه‌ای منسجم را تشکیل دهند. پروفسور بیکر توضیح می‌دهد: «مشاهده می‌شود که بسیاری از غبارها تنها با غبارهای همسایه‌ای که فاصله کمی باهم دارند، ارتباط برقرار می‌کنند، اما برخی از آنها در فاصله‌های بسیار دورتر نیزمی‌توانند ارتباط ایجاد نمایند. در شبیه‌سازی‌های انجام شده ما نشان داده‌ایم که یک گروه متشکل از ۵۰ غبار هوشمند می‌توانند خود را حتی در یک باد متلاطم به صورت ستاره‌ای سازمان دهند. توانایی پرواز به شکل منظم به این معناست که غبار هوشمند می‌تواند یک آرایه فازی تشکیل دهد. سپس این امکان ایجاد خواهد شد که اطلاعات میان تراشه‌های رایانه‌ای گسترده را پردازش نموده و به صورت به هم پیوسته‌ای سیگنال‌هایی به یک سفینه فضایی چرخنده ارسال کرد». |
