متخصصان مواد در دانشگاه شفیلد هالام با همکاری ۳۵ سازمان تحقیقاتی و دانشگاه‌هایی از ۱۳ کشور اروپایی در حال انجام پروژه‌ای موسوم به Sustainpack برای کاهش اثرات زیست‌محیطی ضایعات بسته‌بندی، هستند.
راهکارهای فناوری نانو برای رفع ضایعات بسته‌بندی
|
متخصصان مواد در دانشگاه شفیلد هالام با همکاری ۳۵ سازمان تحقیقاتی و دانشگاه‌هایی از ۱۳ کشور اروپایی در حال انجام پروژه‌ای موسوم به Sustainpack برای کاهش اثرات زیست‌محیطی ضایعات بسته‌بندی، هستند. |
|
| این پروژه که در نوع خود یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های تحقیقاتی این حوزه به شمار می‌رود، یک برنامه تحقیقاتی چهار ساله و با بودجه تقریبی ۳۶ میلیون یورو است که هدف آن توسعه عناصر بسته‌بندی کاملاً زیست‌سازگار است. این پروژه به دنبال توسعه بسته‌بندی‌های مبتنی بر فیبر است. برای تحقق این هدف از کاربردها و راهکارهای فناوری نانو و زیست فناوری برای ایجاد ارزش افزوده به مشتریان و مصرف‌کنندگان استفاده می‌شود. Sustainpack به دنبال تشویق استفاده گسترده از محصولات بسته‌بندی طبیعی سنتی با تولید عناصر بسته‌بندی کاملاً تجزیه‌پذیر و قابل بازیافت با استفاده از پلیمرهای زیستی و کاغذ است. افزایش استفاده از مواد طبیعی برای تولید بسته‌بندی‌های ضد آب منجر به کاهش چشمگیر میزان انرژی مورد نیاز برای تولید بسته‌ها از طریق کاهش تولید بسته‌بندی‌های مبتنی بر محصولات پتروشیمی می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که پروژه Sustainpack به مواد بسته‌بندی قابل بازیافت مبتنی بر استانداردهای صنعت، تا سال ۲۰۱۵ دست یابد. دفن زباله‌های روزمره، همانند بطری‌ها و کیسه‌های پلاستیکی و دیگر اقلام بسته‌بندی در خاک راهکار بهینه‌ای نیست، زیرا به‌طور متوسط ۴۵۰ سال طول می‌کشد تا این ضایعات مجدداً وارد چرخه حیات طبیعت گردند. در حال حاضر مردم انگلیس سالانه در حدود ۲۸ میلیون تن ضایعات بسته‌بندی دفن می‌کنند و پیش‌بینی می‌شود که این میزان طی ۲۰ سال آینده دو برابر شود. میزان گاز CO2 منتشر شده از طریق ضایعات بسته‌بندی در سال ۲۰۰۶ برابر با میزان گاز CO2 تولید شده توسط هفت میلیون خودروی بنزینی بوده‌است. |
