یک سیستم نمک‌زدایی آب با استفاده از غشاهای مبتنی بر نانولوله‌های کربنی، به میزان زیادی می‌تواند هزینه خالص‌سازی آب اقیانوس‌ها را کاهش دهد. این فناوری به‌صورت بالقوه می‌تواند برای مشکل کمبود آب هم در مناطقی که نیاز به منابع جدید آب است و هم در مناطقی که فقدان آب تمیز دلیل بسیاری از بیماری‌هاست، راه حلی ارائه کند. این غشاهای جدید به‌دست محققانی در آزمایشگاه ملی لیورمور لاورنس (LLNL) توسعه داده شده‌اند.
نمک‌زدایی از آب با نانولوله‌های کربنی
| طبق گفته این محققان این غشاها در مقایسه با روش‌های اسمز معکوس امروزی، می‌توانند هزینه نمک‌زدایی را تا ۷۵ درصد کاهش دهند. همچنین این غشاها که مولکول‌ها را با توجه به اندازه‌شان و با نیروهای الکترواستاتیکی مرتب می‌کنند، می‌توانند گازهای مختلف را از هم جدا کنند و شاید بتوانند یک روش اقتصادی برای به دام انداختن دی‌اکسید کربن منتشرشده از وسایل نقلیه و جلوگیری از ورود آن به محیط، ارائه کنند. نانولوله‌های کربنی استفاده‌شده در این تحقیق به اندازه‌ای است که فقط هفت مولکول آب می‌تواند در عرض قطرشان قرار بگیرند. اندازه کوچک‌شان، آنها را برای جداسازی مولکول‌ها کاندیدای مناسبی کرده‌است و به‌رغم ابعاد کوچک‌شان، به آب اجازه می‌دهند با همان دبی که در تخلخل‌های بزرگ‌تر دارد، در آنها جریان یابد. همچنین در مقایسه با غشاهای مرسوم برای اسمز معکوس، آنها فشار مورد نیاز برای جریان یافتن آب را کاهش داده و به‌صورت بالقوه می‌توانند انرژی مصرفی و هزینه را کاهش دهند. |
