حسگرهای نور نانوسیمی ZnO

نانوسیم‌ها الیاف بلوری با قطر یک هزارم موی انسان هستند که بنابر مقاله
منتشره در مجله Nano Letters، انتظار می‌رود ویژگی‌های ذاتی آنها کاربردهای
زیادی در معماری حسگرهای نوری جهت استفاده در حسگری، تصویربرداری، حافظه‌ها،
ارتباطات نوری میان تراشه‌ها و کاربردهای نانومقیاس دیگر داشته باشند.

مهندسان UCSD توضیح می‌دهند که چرا مساحت سطحی بالا، حجم پایین، و طول
کوتاه نانوسیم‌ها آنها را به حسگرهای نور بسیار حساس تبدیل می‌کند (بسیار
حساس‌تر از انواع بزرگ‌تری که با همان مواد ساخته شده‌اند).

این نتایج آینده درخشانی برای حسگرهای نوری نانوسیمی، از جمله حسگرهای
شناساگر تک‌فوتون‌ها، ارائه می‌دهند. این تحقیق جدید نشان می‌دهد که هندسه
نانوسیم‌ها (با مساحت سطحی بسیار بالا در مقایسه با حجم) آنها را به موادی
تبدیل می‌کند که ذاتاً در به دام انداختن حفرات خوب عمل می‌کنند؛ همچنین پس
از به دام انداختن حفرات، زمان ترکیب مجدد حفرات و الکترون‌ها افزایش می‌یابد.

تأخیر در ترکیب مجدد یک الکترون و حفره آن تعداد دفعاتی را که الکترون در
نانوسیم جریان می‌یابد افزایش داده و این امر به نوبه خود موجب افزایش
جریان شده و منجر به ایجاد «هدایت حساس به نور» می‌گردد.