سیمهای هم‌مرکز نانومقیاس جهت برداشت و ذخیره سازی انرژی خورشیدی

دانشمندان نوع جدیدی از نانوسیم که یک سیم هم‌مرکز بسیار کوچک است را طراحی کردند که می‌تواند بطور گسترده‌ای فناوری‌ انرژی‌های تجدیدپذیر بویژه پیل‌های خورشیدی را بهبود داده و بر فناوری‌های پیشرفته‌ای نظیر محاسبات کوانتومی و نانوالکترونیک نیز تاثیر بگذارد.

دانشمندان نوع جدیدی از نانوسیم که یک
سیم هم‌مرکز بسیار کوچک است را طراحی کردند که می‌تواند بطور گسترده‌ای
فناوری‌ انرژی‌های تجدیدپذیر بویژه پیل‌های خورشیدی را بهبود داده و بر
فناوری‌های پیشرفته‌ای نظیر محاسبات کوانتومی و نانوالکترونیک نیز تاثیر
بگذارد.

مشکل اساسی این است که مواد نیمه‌هادی که دارای کاربردهای بالقوه بالایی در
تجهیزات انرژی‌های تجدیدپذیر هستند فاقد یک خصوصیت کلیدی هستند.

وقتی الکترونها در این مواد به ترازهای انرژی بالاتر می‌روند (فضاهای ترک
شده در ترازهای پایین‌تر حفره نامیده می‌شوند) هر دوی آنها یعنی الکترونها
و حفره‌ها عموماً به منطقه یکسانی جابجا می‌شوند و تمایل دارند مجدداً
ترکیب شوند.

این برای کاربردهای مشخصی چون ابزارهای نشر نور که در آنها ترکیب مجدد حفره
و الکترون به تولید نور منجر می‌شوند مناسب است؛ اما برای تجهیزات مبتنی بر
انرژی‌های تجدیدپذیر ایده‌آل نیستند.

سیمهای هم‌مرکز متداول شامل یک سیم مسی مرکزی است که بطور متقارن بوسیله
هادی مسی بهم تابیده احاطه شده و فضای بین آن دو توسط یک ماده عایق پر شده
است.

شبکه مسی بهم تابیده به عنوان یک مسیر برگشتی برای الکترونهایی که از سیم
مرکزی عبور کرده‌اند عمل می‌کند و می‌توان آنها را بصورت مجراهایی برای
حرکت حفره‌ها در جهت مخالف در نظر گرفت.

نقش عایق نیز جدا کردن بارهای در حال عبور از سیم مرکزی و شبکه مسی است.