انتقال پپتید به کمک نانوذرات و کاربرد آن در درمان سرطان

سلولها به روشهای مختلفی با جهشهای ژنی که باعث رشد بیش از اندازه آنها می‌شوند و در نهایت باعث ایجاد تومور می‌گردند، برخورد می‌کنند.

سلولها به روشهای مختلفی با جهشهای ژنی
که باعث رشد بیش از اندازه آنها می‌شوند و در نهایت باعث ایجاد تومور می‌گردند،
برخورد می‌کنند.

ژن سرکوب کننده تومورها به نام P53، نقش مهمی در پیشگیری از فرایندهای
ابتلا به سرطان دارا می‌باشد که این کار را عمدتا از طریق فعال کردن
مسیرهای منتهی‌شونده به مرگ برنامه‌ریزی شده سلولی (آپوپتوزیس) انجام می‌دهد.

گروههای تحقیقاتی زیادی در حال یافتن راههایی جهت تقویت اثر ژن P53 در
سلولهای سرطانی و قبل از سرطانی شدن آنها می‌باشند.

از آنجا که تقریبا نیمی از تمام سرطانها جهش‌هایی دارند که باعث می‌شوند از
آغاز مرگ سلولی بوسیله ژن P53 جلوگیری کنند، از این رو کوششهای انجام شده
تاکنون بی‌نتیجه بوده‌اند.

برای غلبه بر مکانیسمهایی که سلولهای سرطانی به کمک آنها از فعالیت ژن P53
جلوگیری می‌کنند، تیمی تحقیقاتی از موسسه تحقیقات سرطان بیتسون در گلاسکو
به ژن مشابهی به نام P73 علاقه‌مند شده‌اند. این ژن نیز روند مرگ سلولی را
با روشهای بیوشیمیایی بیشتر و به اندازه P53 موثر آغاز می‌کند.

این افراد دریافتند که انتقال پروتئین فعال ‌کننده ژن P73 به تومورها به
کمک نانوذرات، می‌تواند سلولهای اولیه و سلولهای منتشر شده سرطانی را از
بین ببرد.

فعال کردن ژن P73 بوسیله نانوذرات روشی امیدوار کننده‌ای برای درمان سرطان
است چرا که این ژن در سلولهای سرطانی به ندرت جهش می‌یابد.

در مطالعه حاضر محققان نشان دادند که فعال شدن P73 می‌تواند باعث آغاز مرگ
سلولی حتی در شرایطی که ژن P53 مهار شده، شود. این تحقیق اخیرا در مجله
Clinical Investigation منتشر شده است.