نانوکامپوزیت‌های لایه‌ای

پیشرفت‌های زیادی در آرایش لایه به لایه ایجاد شده است که شامل سادگی، جامعیت، و کنترل ضخامت در مقیاس نانو می‌باشد. به علاوه، آرایش لایه به لایه به اجزای بسیار خالص و ابزارهای پیشرفته نیازی ندارد.

آرایش لایه به لایه یک روش نسبتاً جدید
است که توسط آن فیلمهای نازک (مخصوصاً آنهایی که دارای بار مخالف هستند)
رسوب داده میشوند. از روش آرایش لایه به لایه فیلمهای نازک می‌توان برای
نانوذرات نیز استفاده کرد.

به طور کلی آرایش لایه به لایه به عنوان جذب ترتیبی اجزای دارای بار مثبت و
منفی از طریق فرو بردن نمونه در یک محلول حاوی این اجزا تعریف می‌شود.

محلول اضافی باقی‌مانده پس از ترسیب هر جزء از طریق شستن با حلال زدوده شده
و نتیجه آن یک لایه باردار است که آماده نشاندن لایه دیگری با بار مخالف می‌باشد.

پیشرفت‌های زیادی در آرایش لایه به لایه ایجاد شده است که شامل سادگی،
جامعیت، و کنترل ضخامت در مقیاس نانو می‌باشد. به علاوه، آرایش لایه به
لایه به اجزای بسیار خالص و ابزارهای پیشرفته نیازی ندارد.

برای انتشار کاملاً آبی حتی مولکول‌های با وزن مولکولی بالا، یافتن یک جفت
مناسب جهت لایه آرایش لایه به لایه آسان است. در حقیقت در هر مرحله از جذب،
یک تک‌لایه یا یک زیرتک‌لایه از اجزا وجود داشته و بنابراین می‌توانیم
تعداد مراحل جذب مورد نیاز برای تولید یک لایه خاص نانومقیاس را بیابیم.

اجزای متنوعی برای استفاده در آرایش لایه به لایه وجود دارد و این امر منجر
به پیشرفت استثنایی در عرصه نانوکامپوزیت‌های لایه‌ای شده است.

کامپوزیت‌های آلی-معدنی می‌توانند به عنوان گروه‌های عاملی عمل کرده و این
امر عملکرد مواد را بهبود می‌بخشد.

بسیاری از مولکول‌های زیستی طبیعت چندالکترولیتی داشته و به علاوه تفاوت
ویژگی‌ها موجب ایجاد عرصه جدیدی در کاربردهای فیلم‌های لایه‌ای در پزشکی
زیستی خواهد شد.

دانشمندان در حال بررسی استفاده از مواد فوتونیکی، مخصوصاً نانوذرات
لومینسانس، در فیلم‌های چندلایه‌ای هستند که می‌توانند منجر به تولید
کامپوزیت‌های زیستی جدید شوند.