استفاده از نقاط کوانتومی جهت تعیین محدوده تومورهای مغزی

اگر چه که عمل جراحی و برداشتن تومور موثرترین راه جهت درمان سرطانهای مغزی است اما تعیین محدوده تومور و تمایز حاشیه آن از سلولهای سالم مغز از مهمترین مشکلات فراروی این نوع جراحی‌ها بوده است. اخیرا تیم تحقیقاتی دریافته‌اند که تزریق نقاط کوانتومی به درون مغز حیوانات مبتلا به سرطانهای مغزی همراه با تجمع این مواد در نواحی بیرونی تومور است.

اگر چه که عمل جراحی و برداشتن تومور
موثرترین راه جهت درمان سرطانهای مغزی است اما تعیین محدوده تومور و تمایز
حاشیه آن از سلولهای سالم مغز از مهمترین مشکلات فراروی این نوع جراحی‌ها
بوده است.

اخیرا تیم تحقیقاتی دریافته‌اند که تزریق نقاط کوانتومی به درون مغز
حیوانات مبتلا به سرطانهای مغزی همراه با تجمع این مواد در نواحی بیرونی
تومور است.

نقاط کوانتومی نیز تحت تاثیر تابش نور به راحتی مرئی می‌شوند و محدوده
تومور را به این ترتیب آشکار می‌سازند.

نقاط کوانتومی در این روش درون سلولهای ماکروفاژ تجمع می‌یابند و بوسیله
این سلولها از سد خونی – مغزی عبور کرده و وارد مغز می‌شوند. سلولهای
ماکروفاژ، سلولهای سرطانی را احاطه می‌کنند.

در این حالت با تابش اشعه UV می‌توان تابش فلورسانس ناشی از نقاط کوانتومی
پیرامون تومور را مشاهده نمود. دوز ۴/۳ نانومول از نقاط کوانتومی فقط در
کبد، طحال و گره‌های لنفاوی قابل مشاهده است.

برای آشکار شدن این ذرات در مغز به دوز ۱۷ نانومول از این ذرات نیاز است که
دوز نسبتا بالایی محسوب می‌شود.

با این حال آزمایشات نشان داد که هیچ گونه التهاب یا سمیتی در اثر این
افزایش دوز نقاط کوانتومی بروز نکرده است.

نکته جالب توجه این است که در صورت تزریق همین دوز از نقاط کوانتومی به
حیوانات سالم، هیچ نانوکریستالی در مغز مرئی نمی‌شود.