اگر ۲۵۰ میلیارد از نانو کره‌های ویکتور
لین را کنار هم قرار دهیم اندازه آنها تازه به یک متر می‌رسد. اما این ذرات
و مواد شیمیایی مناسبی که فاصله بین آنها را پر کرده است، تحولی در تولید
سوخت دیزلی زیستی ایجاد کرده است ؛ بطوریکه با استفاده از آنها می‌توان
سوختهای ارزانتر و با سمیت کمتر را در مدت کوتاهتری تولید نمود .
به این ترتیب سوخت و گلیسیرینی که همراه آن بدست می‌آید تمیز تر بوده و می‌توان
از آنها در کارخانه‌ها ی فعلی تولید سوخت دیزلی زیستی هم استفاده نمود.
به گفته ویکتور لین استاد شیمی دانشگاه ایالت لووا و مدیر برنامه آزمایشگاه
آمس وزارت انرژی و مخترع این کاتالیزورهای نانوکره ای (که با ایجاد واکنش
بین روغن نباتی و چربی حیوانی با متانول، سوخت دیزلی زیستی تولید می‌کنند)
نحوه تولید این نوع سوخت را تغییر خواهد داد و به این ترتیب ضمن مقرون به
صرفه شدن، سازگاری بیشتری با محیط زیست نیز خواهد داشت .
هم اکنون عده ای از دانشمندان با همکاری شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر
موهردیویدف کالیفرنیا، شرکت نوپای کاتیلین را برای تولید و توسعه و بازاری
نمودن این فناوری تأسیس کرده‌اند.
این شرکت به تازگی در آمس آغاز به کار نموده و دو آزمایشگاه و یک دفتر کوچک
دارد. همچنین قرار است تا این شرکت کارخانه ای نیمه صنعتی را برای تولید
سوخت دیزلی زیستی در مرکز تبدیل انرژی‌های زیستی نوادا راه اندازی نماید.
هدف این کارخانه طی هیجده ماه آینده تولید میزان کافی از این نوع
کاتالیزورهای نانوکروی است تا بتوان تولید سوخت دیزلی زیستی را از مرحله
آزمایشگاهی به مقیاس نیمه صنعتی سیصد گالن در روز رساند.
لین قصد دارد با همکاری تعدادی از محققان و سرمایه گذران به توسعه و عرضه
فناوری سوخت دیزلی زیستی و فرآیند تولید آن اقدام کند.
به گفته مسئولان شرکت کاتلین این شرکت هم اکنون در حال فعالیت و پیشبرد
اهداف خود است و با سابقه تحقیقاتی، کارکنان، تجهیزات و سرمایه‌های بانکی
خود توانسته است کارآمدی این فناوری را به اثبات رساند.
در این فناوری با استفاده از نانوکره‌های لین و کاتالیزورهای اسیدی (که با
اسیدهای چرب آزاد ترکیب می‌شوند) و کاتالیزورهای پایه برای نفت، امکان
تبدیل مؤثر روغن‌های نباتی یا چربی‌های حیوانی به سوخت فراهم می‌شود. تمام
این‌ها باعث شده تا فرایند تولید سوخت دیزلی زیستی به میزان قابل توجهی
ارزان تر، سریع تر و بهتر صورت پذیرد.
این فناوری، جایگزین سدیم متوکسید (کاتالیزور سمی، خورنده و قابل اشتعال)
مورد استفاده در تولید سوخت دیزلی زیستی خواهد شد. و به این ترتیب چندین
مرحله (شامل خنثی کردن اسید، جداسازی و شستشوی با آب که باعث حل شدن این
کاتالیزور سمی و در نتیجه عدم امکان استفاده مجدد آن می‌شد) از فرآیند
تولید حذف می‌شود.
نانوکره‌های تولید کاتلین ذرات جامدی هستند که کار با آنها آسان تر است و
به علاوه می‌توان دوباره آنها را از مخلوط شیمیایی بازیافت نمود. همچنین می‌توان
آنها را بدون نیاز به ایجاد تغییرات عمده در تجهیزات موجود در کارخانه‌های
فعلی تولید سوخت دیزلی زیستی نیز مورد استفاده قرار داد.
طی چهار سال گذشته این کاتالیزور در دست توسعه بوده است و نسل سوم آن (که
بسیار ارزان تر و یکنواخت تر از انواع قبلی است) به زودی به بازار عرضه می‌شود.
مجموعه این تحقیقات با حمایت وزارت کشاورزی، اداره علوم انرژی پایه وزارت
انرژی و سرمایه‌های ایالتی گرولووا انجام شده است. اگرچه این اختراع هنوز
در نوبت ثبت قرار دارد ولی با این حال موافقت نامه ای برای واگذاری امتیاز
آن به بنیاد تحقیقاتی ایالت لووا به منظور تجاری سازی آن به امضا رسیده است.
با توسعه بیشتر این فناوری مسئولان شرکت درباره اینکه آیا فقط به تولید آن
اکتفا کرده و یا همکاری خود را با شرکای دیگر برای تولید سوخت دیزلی زیستی
ادامه دهند، تصمیم خواهند گرفت.
با این حال تعداد قابل توجهی کسب و کار جهانی برای این شرکت جدید پیش بینی
می‌شود و دانشمندان همچنان به تحقیقات خود در زمینه کاتالیزورها و انرژی‌های
تجدیدپذیر زیستی ادامه می‌دهند.
|
