استفاده از نانوکامپوزیتها جهت گرم کردن تومورها

یک SAR بالا نه تنها باعث کاهش دوز مورد نیاز نانوذرات می‌شود بلکه منطقه
درمان را نیز محدود می‌کند و از آسیب رساندن به بافتهای سالم پیرامون
جلوگیری می‌کند. ذرات اکسید آهن برای ایجاد گرما مورد استفاده قرار گرفته‌اند
چراکه زیست‌سازگاری مناسبی با بدن دارند و SAR خوبی دارا می‌باشند. با این
حال برای شروع درمان، دانشمندان نیاز دارند تا نانوذرات را قبل از آغاز
درمان بصورت درون تنی مشاهده کنند.

نانوذرات آهن ابرپارامغناطیس با قطر حدود ۴ نانومتر برای تصویربرداری MRI
مناسب می‌باشند اما از این ذرات نمی‌توان برای گرم کردن استفاده کرد.

گروهی از دانشمندان اخیرا این مشکل را با روکش کردن ذرات آهن با نانوذرات
اکسید آهن برطرف ساخته‌اند.

اشباع مغناطیسی آهن در این حالت دو برابر یک ذره اکسید آهن بوده و SAR
دوبرابر می‌شود. اما از آنجا که نمی‌توان به کمک MRI از آهن خالص
تصویربرداری کرد آنها تصمیم گرفتند تا ذرات آهن را با لایه نازکی از اکسید
آهن روکش نمایند.

با این کار هر دو مزیت را بدست آوردند: SAR بالای آهن برای گرم کردن و لایه
اکسید آهن برای تصویربرداری. از این نانوکامپوزیت برای درمان سرطان به دو
روش می‌توان سود جست:

اول اینکه به نانوذرات آنتی‌بادی متصل کرده و آنها را به درون جریان خون
تزریق کرد در این حالت ذرات خود، به درون تومور راه می‌یابند.
روش دوم که برای تومورهای سطحی مناسبتر است این است که نانوکامپوزیتها
مستقیما به درون تومور تزریق شوند. به گفته این افراد روش تولید این ذرات
نسبتا ساده و ارزان است و نانوذرات ایجاد شده بسیار یک دست می‌باشند.

این افراد در حال حاضر مشغول ساخت انواع مختلف روکشها برای ذرات هستند و
علاوه بر آن قصد دارند برای انجام مطالعات درون‌تنی، نانوذرات را مستقیما
به درون تومورهای موش تزریق کنند. نتایج این مطالعه در مجله
Applied Physics Letters منتشر شده است.