استفاده از نانولوله‌های کربنی جهت درمان سرطان

یک سیستم مبتنی بر فناوری نانو جهت ریشه‌کنی سرطان به چهار جزء نیازمند است:

۱ – تصویربرداری ملکولی در سطح سلولی جهت شناسایی حداقل رشد و تکثیر
۲ – هدفگیری مناسب بعد از شناسایی هدف
۳ – روشی جهت کشتن سلولهای سرطانی
۴ – یک روش تصویربرداری جهت کنترل کارایی درمان مورد استفاده.

در حال حاضر، یکی از مسائل مطرح این است که این چهار روش به صورت مجزا و یا
غیر موثر بکار می‌روند و در نتیجه درمان موثری صورت نمی‌گیرد.

محققین اخیرا توانسته‌اند به کمک فناوری نانو این چهار روش را با یکدیگر
تلفیق نمایند و کارایی بالای آن را در درمان سرطان نشان دهند.

دکتر بلاجی از محققین این مطالعه ی‌گوید: ما نشان داده‌ایم که نانولوله‌های
کربنی را به کمک آنتی‌بادیهای اختصاصی به میزان بسیار بیشتر از آنچه تاکنون
تصور می‌شد می‌توان وارد سلول کرد.

او در ادامه افزود، ما توانستیم با انتخابگری بیشتری سلولهای سرطانی را از
بین ببریم. علاوه بر آن ما به کمک روشهای میکروسکوپی نوری ساده توانستیم با
استفاده از هدف قرار دادن چند جزئی، تصویربرداری ملکولی انجام دهیم.

در این روش نانولوله‌های کربنی تک دیواره بوسیله آنتی‌بادیهای اختصاصی
IGF1R و HER2 دارای عملکرد شدند. گرمادرمانی به کمک اشعه لیزر نشان داد که
تمام سلولهای سرطانی که به آنها نانولوله‌های کربنی- آنتی‌بادی متصل شدند
از بین رفته‌اند در حالی که ۸۰% سلولهای سرطانی که به آنها نانولوله‌های
کربنی بدون آنتی‌بادی متصل شده بودند همچنان برجای ماندند.

نانولوله‌های کربنی بکار رفته در این آزمایش بطور متوسط ۴/۶ نانومتر قطر و
۵۰۰ تا ۱۰۰۰ نانومتر طول داشتند.

یکی از نتایج جالب این مطالعه نحوه ورود نانولوله‌های کربنی به درون سلولها
بود. تصویربرداری نشان داد که نانولوله‌ها-آنتی‌بادی بعد از مجاورت با
سلولها براحتی به درون سلولها نفوذ می‌کنند.

آنتی‌بادی‌‌های متصل به این نانولوله‌ها امکان ورود آنها به درون سلول را
فراهم می‌کنند. تابش اشعه لیزر نزدیک مادون قرمز باعث گرم شدن نانولوله‌های
درون سلولها شده و سلولهای سرطانی از بین می‌روند.

به گفته این محققان از انفجار ناشی از گرمای ایجاد شده نه تنها برای درمان
سرطان می‌توان استفاده کرد بلکه از آن برای ساخت نسل بعدی تصویربرداریهای
مافوق صوت با کارایی بالا نیز می‌توان استفاده کرد. بعلاوه، استرس ایجاد
شده در اثر تابش اشعه بر سطح نانولوله‌ها را می‌توان برای انتقال
پروتئین‌های سطح نانولوله‌ها به درون سلول بکار برد.

این افراد در حال حاضر مشغول تلفیق تمامی این روشها می‌باشند و در صورت
موفقیت این روش، تا ۸۰% امکان درمان فراهم خواهد شد که نسبت به میزان
موفقیت اشعه درمانی سرطان که امروزه انجام می‌شود بسیار چشمگیر است.